Özet:

Sosyal Bilimlerin ortak konularından olan Sosyal Sermaye kavramı, farklı disiplinler tarafından irdelenmektedir. Bu çalışmada Sosyal Sermaye ve Din kavramları arasındaki ilişki güven bağlamında konumlandırılmaya çalışılmaktadır. Dünya Bankası, OECD ve Fukuyama güveni sosyal sermayenin kabul edilebilir ölçü göstergelerinden biri olarak kabul etmektedirler. İslam dininin temel ilke ve öğretileri güveni, güvenilirliği, adaleti, yardımlaşmayı ve hoşgörüyü öğretmektedir. Bu çalışmada Dünya değerler araştırması, Dünya Bankası ve CIA Factbook verileri kullanılarak iki farklı dönemde (2005-2009 ve 2010-2014 dalga dönemi) Müslüman nüfus oranı, kişi başı GSYİH ve enflasyon değişkenlerinin aileye güven, komşuya güven, tanıdığa güven, dini kurumlara güven, hayır kurumlara güven, patiye güven, parlamentoya güven ve bankaya güven üzerine etkisi yatay-kesit veri (48 ve 54 ülke için) analizi kullanılarak incelenmiştir. Elde edilen bulgulara göre Müslüman nüfus oranındaki artışın her iki dalga döneminde de aileye, komşuya, tanıdığa ve dini kurumlara olan güveni artırdığı görülmüştür. Müslüman nüfus oranındaki artış 2005-2009 dalga döneminde hayır kurumlarına güveni ve 2010-2014 dalga döneminde parlamentoya güveni pozitif etkilemektedir. Enflasyondaki artış sadece 2010-2014 dalga döneminde dini kurumlara güveni pozitif etkilemektedir. Kişi başına GSYİH artış her iki dönemde de tanıdıklara güveni pozitif etkilerken dini kurumlara güveni azaltmaktadır. Ayrıca Kişi başına GSYİH artış 2010-2014 dalga döneminde partilere olan güveni azaltmaktadır.

Anahtar Kelimeler: