Özet:

Günümüzde eğitim, kabul gören en yaygın tanımıyla bireylerin duygularında, düşüncelerinde, tutumlarında, davranışlarında istendik değişiklikler meydana getirme sürecidir. Din de insanların davranışlarının olumlu yönde değişimini ve toplumun bu yönde şekillenmesini amaçlamaktadır. Buradan, ortak paydada birleşen bu kavramların bilimsel/teknolojik gelişmelerin yaşandığı güzümüzde, hızlı gelişim ve dönüşümlerin beraberinde getirdiği bireysel/toplumsal problemlerle birlikte çok daha fazla önem ve öncelik kazandığı anlaşılmaktadır. Bu süreçte bireylerin ihtiyaçları/durumları onlara verilecek eğitimi belirlemektedir. Dolayısıyla bireylere verilecek din eğitiminin de niteliği, onların gelişim dönemlerinin çok iyi bilinmesiyle doğru orantılıdır. Bilhassa din eğitiminde kritik/hassas dönem diyebileceğimiz ergenlik/gençlik dönemi ve bu dönemdeki bireylerin gelişim özellikleri (fiziksel/bilişsel/duygusal/dini/ahlaki vb.), üzerinde durulması gereken en önemli hususlardan biridir. Buradan hareketle çalışmada, ergenlik/gençlik döneminin özellikleri (fiziksel/zihinsel/duygusal/sosyal/dini/ahlaki) üzerinde durularak bireylere verilecek din eğitiminde etkili olan aile, okul, sosyal çevre, kitle iletişim araçları gibi faktörlerin etkileri ele alınacak ve bu süreçte karşılaşılan sorunlar tespit edilecektir. Ayrıca bunların çözümünde etkili olabilecek (ebeveyn/öğretmenler için) yöntemler ortaya konularak milli/manevi değerlerine bağlı, şahsiyetli, yüksek karakterli, kişisel gelişimi güçlendirilmiş bireylerin yetiştirilmesi yönünde çözüm önerileri getirilecektir.

Anahtar Kelimeler: