Özet:

Bir edebî eserin tesir ve güzelliğinde en belirleyici unsurun lafız mı yoksa mana mıdır? Bu hususta edebiyat eleştirmenleri, şairler ve yazarlar farklı görüşler öne sürmüşlerdir. Yeni ve ince manalar bulmaya büyük önem veren Hint üslûbu şairleri de lafız ve manaya dair görüşlerini şiirlerinde dile getirmişlerdir. Bu bildiride Hint üslûbu şairlerinden Sâib-i Tebrîzî, Bîdil-i Dehlevî ve Şevket-i Buhârî’nin ve yine az veya çok aynı üslup etkisinde şiir yazan Nef’î, Nâbî, Şeyh Gâlib, Nâili ve Fehîm-i Kadîm gibi Türk şairlerinin lafız ve mânâya ilişkin görüşleri tespit edilmeye çalışılmıştır. Çalışmamızda ayrıca söz konusu şairlerin lafız ve mana ile ilgili yaptıkları teşbih ve istiareler tespit edilerek şairlerin bu meseleyi ele alışlarındaki benzerlikleri ve farklılıkları ortaya konulmaktadır.

Anahtar Kelimeler: