Özet:

Bu makale, kırsal Endülüs meyhanelerindeki erkek sosyalliğinin örneklerini araştırmaktadır. Tarım işçileri, zaman ve paralarının çoğunu içki için harcar. Erkeklerin kafe ve festivallerdeki davranışları, onların cinsel kimlikleriyle alakalıdır. Cinsiyete dayalı farklılıkların ritüellerdeki içme performanslarını nasıl etkilediği gösterilir. Meyhaneler, neden erkekler için odak noktasıdır ve neden erkekliğin simgesi olarak telaffuz edilir sorularına,  cinsiyetin gerçek ve ideal olan ihtisas ve görevleri arasındaki tezatlıkları göz önüne alarak cevap verilebilir. Akdeniz toplumu erkek sosyalliğinde üstünlük derecesi olarak görülen meyhaneler veya kafeler, günlük hayatın odak noktasıdır ve dolayısıyla yapılan çalışmanın temel mekânlarından biridir. Tuhaf olan şudur ki,  meyhaneler Güney Avrupa’nın1 etnografik kayıtlarından tamamen ayrılmıştır. Latin Avrupa’da çalışma yapan antropologlar, günlük hayatın temel ilgi alanları ve kültürünü tanımlayacak bilgiler ortaya koyamamıştır. Sıradan gözlemcilere göre Endülüs meyhanelerindeki erkeklerin tavırları laubali, kaygısız, neşeli ve şamatacıdır. Uzun süren bir katılım ve gözlem sürecinden sonra,  meyhanelerin sadece erkeklerin kafa dağıtmak için toplandığı yerler değil, kafe ortamına göre daha rahat tavırlar sergileyebileceği yerler olarak nitelendirilmiştir. Günlük erkek sosyalliğinin etnografik tanımında temel konu olan ritüellere katılmayı faydalı buluyorum.2 Erkekliğin ritüelleri kalıbını kullandığımda aslında erkeklerin kadınların gözündeki imajları ve öz algıları bakımından manalı ve iletişimsel bir mesaj taşıyan klişe ve tekrar eden resmi davranışlardan bahsediyorum. Bu ritüel anlayışı Goffman ve Leach tarafından ortaya atılmıştır. Ritüellerdeki sembolik vurgu, onları benzeri diğer davranışlardan ayırır. Bu etkinliğin imgesel ve alışkanlık boyutları dikkati hak ediyor; çünkü Akdeniz toplumlarında görülen diğer çalışmalar gibi bu çalışma da hâkimiyet ve bağlılığın gerekçeleri hakkında önemli bakış açıları kazandırır. Makalenin devam eden soruları ise meyhanenin özellikle tarım işçisi olan Endülüs erkekleri ve diğer alt seviyedeki erkekler için odak noktası olduğu, neden bu adamların hemcinsleriyle toplanmalarında erkekliklerini ispat etme ihtiyacı olduğuyla ilgili olacak. Sonuç olarak, makalenin ilerleyen bölümlerinde Akdeniz toplumu edebiyatındaki cinsel kimlik olgusunu ve bunun üzerine son zamanlarda ileri sürülen tanımları özet olarak tartışacağız. 

Anahtar Kelimeler: