Özet:

Özet Avrupa Birliği’nde televizyon yayıncılığının düzenlenmesi konusunda üye ve aday ülkeler açısından bağlayıcılığı olan temel politika aracı 1989 tarihli Sınırsız Televizyon Direktifi’dir (STD). Direktif 1997 ve 2007 yıllarında güncellenmiş ve son güncelleme ile düzenleme alanı başta internet olmak üzere farklı teknolojik platformlar üzerinden dağıtılan isteğe bağlı yayın hizmetlerini de kapsayacak şekilde genişletilerek Görsel-İşitsel Medya Hizmetleri Direktifi (GMHD) olarak adlandırılmıştır. Türkiye’de 5 Nisan 2010 tarihinde kamuoyuna duyurulan ve Avrupa Birliği ile uyum süreci kapsamında hazırlandığı ifade edilen yeni yasa taslağı da GMHD temel alınarak hazırlanmış bir taslaktır. Bu çalışmada, öncelikle yürülükteki 1994 tarihli ve 3984 sayılı Radyo ve Televizyonların Kuruluş ve Yayınları Hakkında Kanun’un STD ile uyumu değerlendirilecek, ardından yeni yasa taslağının yürürlükteki yeni Direktif ile uyumu ele alınacaktır. Türkiye’de yayıncılık alanında yaşanan birçok sorunun kaynağı olan 3984 sayılı Yasa STD ile tam uyum gösteren bir yasa olmadığı gibi, yeni yasa tasarısı da Avrupa Birliği ile uyum adına var olan sorunlara yenilerini ekleme tehlikesini taşımaktadır. Anahtar sözcükler: Sınırsız Televizyon Direktifi, Görsel-İşitsel Medya Hizmetleri Direktifi, yayıncılık yasası, Türkiye.   Abstract The main policy instrument in the European Union (EU) in the area of broadcasting, which is binding for both member and candidate states, is the 1989 Television Without Frontiers Directive (TWFD). This directive was revised in 1997 and 2007 and renamed as Audiovisual Media Services Directive (AMSD) following the last revision during which its regulatory scope has been extended to include video-on-demand services delivered mainly on the Internet but also on other new technological platforms. In Turkey, the recent draft law announced on 5 April 2010 and presented as a requirement of EU acquis conditionality is actually based on the AMSD. This study first looks into whether and how the current Law No. 3984, Law on the Establishment and Broadcasts of Radio and Television Enterprises enacted in 1994, fits in the with the provisions of the TWFD. It then employs a similar questioning to the contents of the new draft law presented to be prepared in accordance with the AMSD. The study concludes that the current law that has been the key reason behind the ongoing problems in the broadcasting sector in Turkey is by no means in harmony with the EU legislation and the new draft law for broadcasting carries the risk to introduce new problems under the EU knot. Keywords: Television Without Frontiers Directive, Audiovisual Media Services Directive, broadcasting regulation, EU conditionality, Turkey.    

Anahtar Kelimeler: