Özet:

Uyumlaştırma kavramı herhangi bir aday ülkenin Avrupa Birliği’ne uyum sürecinde AB tarafından kabul edilen tüm hukuksal işlemlerin, süreçlerin ve müzakerelerin kendi iç ulusal hukukuna aktarılmasını ifade etmektedir. Böylelikle her aday ülke üye devletlerle aynı müktesebata tabi olduğu gibi üye devletler de merkezi bir otoritenin bir parçası konumuna gelmektedirler. Avrupa Birliği’nin ulusüstü yapısı nedeniyle üye devletler kendilerine ait olan tarım, adalet ve finans gibi kimi yetkilerini bu üst otoriteye devretmekte ve bu otoritenin uygulayacağı politikalara tabi olmaktadırlar. Dolayısıyla devletlerin bu alandaki politikalarının ulusal özelliklerinde aşınma meydana gelmektedir. Avrupa Birliği bütünleşme süreci sonucunda 500 milyondan fazla tüketiciye ve yaklaşık 14 trilyon avroluk gayri safi milli hasılaya sahip dünyanınbüyük tek pazarına ulaşmıştır. Bu ortak pazarda emek gücü serbestçe hareket edebilmekte, şirketler diledikleri alanda faaliyet yapabilmekte, sermaye ve hizmetler ulusal sınırlardan herhangi bir engelle karşılaşmadan geçebilmekte, mallar kolaylıkla alınıp-satılabilmektedir. AB, mal ve hizmetlerin kabulünü düzenleyebilmekte, asgari standartları belirleyebilmekte ve yapısal fonlarla yatırımları teşvik edebilmektedir. Ancak bu gelişmelerin temel şartı bunların hukuksal olarak tüm ülkeler tarafından oy birliğiyle karar altına alınmasından geçmektedir. Böylelikle üye devletlerin yapılan düzenlemelere yasal olarak uymaları zorunluluğu ortaya çıkmakta ve neticede uyumlu hale gelen ekonomi ve mali politikaların da uyumlulaşmasında söz edilebilmektedir. Bu çalışmanın konusunu Avrupa Birliği’ni oluşturan devletlerin ulusal ekonomi politikalarının uyumlulaştırılması oluşturmaktadır. Çalışmadaki amaç ise uyumlaştırma sürecinde yasal zemininin ve kullanılan enstrümanların açıklanmasıdır.

Anahtar Kelimeler: