Abstract:

Dylan Thomas’ın şiirleri yaşam-ölüm çevrimselliğini ve yeniden doğuşu imleyen imgeler açısından zengindir. Bu imgeler arasında insanın ölümlü varoluşunu gösteren çimenler olduğu kadar onun tanrısal bir konuma erişebilme gizilgücünü simgeleyen yıldızlar da yer alır. Söz konusu imgeler ağıt türüne dâhil edilebilecek“After the Funeral”, “And death shall have no dominion”, “Do not go gentle into that good night” ve pastoral ögeler içeren“Fern Hill” adlı şiirlerinde öne çıkmaktadır. Bu şiirlerdeki imgeler şairin paganizme olan derin ilgisinin bir göstergesi olarak değerlendirilebilir. Zira Thomas’ın şiirlerinde bu imgelerin irdelenmesi onun İngiliz şiirindeki sıra dışı konumunun ve şiir geleneği içinde yerinin daha iyi anlaşılması için önemli ipuçları vermektedir. Zira, Thomas’ın şiirlerinde kullandığı imgeler ve izlekler onun sadece John Keats gibi romantik İngiliz şairlerinden değil aynı zamanda Emily Dickinson ve Walt Whitman gibi on dokuzuncu yüzyıl Amerikan şairlerinden etkilenmiş olduğunu tanıtlamaktadır.  

Keywords: