Özet:

1980’li yılların ortasında “yeni” bir edebi teori/yaklaşım olarak ortaya çıkan Yeni Tarihselcilik kuramı tarih anlayışına yeni bakış açıları sunmaktadır ve öznel tarih anlayışlarına vurgu yaparak geleneksel tarih anlayışına meydan okumaktadır. Yeni Tarihselcilik akımı tek bir tarih olmadığına ve çoklu tarih anlayışına inandığı için tarihin kendisiyle değil tarih(ler)in nasıl temsil edildiği ile ilgilenmektedir. Bu makalenin amacı Kazuo Ishiguro’nun Çocukluğumu Ararken adlı romanına Yeni Tarihselcilik edebi teorisi/yaklaşımı çerçevesinde zaman, bellek ve anlatım tekniği kavramlarına değinerek tarih temsilini incelemek ve böylece tarihin çeşitli öznel temsilleri ile kişisel ve genel tarihin nasıl iç içe geçtiğini ortaya çıkartmaktır.

Anahtar Kelimeler: