Abstract:

Türk Mimarisinde sırlı tuğla ve çini, zaman zaman artan ve azalan kullanımıyla daima var olmuştur. Anadolu’ya gelmeden önce de çini, tuğla alçı ve taş malzemeyle tanışık olan Türkler Anadolu’yla birlikte bu malzemeleri farklı yorumlama güç ve ilhamını yakaladılar. Kakma tekniğinin küçük boyuttaki malzemelerde kullanım alışkanlığından sıçrayarak, birdenbire mimaride kullanılmaya başlanması, bu güç ve heyecanın somutlaştığı örneklerdendir. Ardından gelen Beylikler de, Selçuklunun heyecan ve yaratma geleneğini farklı malzemelerle devam ettirmişlerdir. Selçuklu ve Beylikler dönemi mimarisinde çinilerin taş, alçı ve tuğla olmak üzere üç malzeme üzerine kakılarak kompozisyon oluşturdukları görülür. Bu çinilerin özellikleri ise tek renkli, sır altı ve çini mozaik tekniğinde oluşlarıdır. Günümüz seramik sanatında, unutulmuş olan bu tekniği hatırlayıp kullanma adına alternatiflerin araştırılması, olumlu sonuçlar ortaya çıkarabilir.

Keywords: