Abstract:

Bu çalışmada, Sürdürülebilir Bölgesel Kalkınma (SBK) kavramı çerçevesinde Türkiye’deki Bölgesel Kalkınma (BK) konusu ele alınacaktır. Türkiye tarihsel sürecinden gelen nedenlerin de etkisiyle kalkınma ve dengesizlik ikilemini, dünyanın çoğu ülkesinde olduğu gibi henüz aşamamıştır. Bir taraftan bütün dünyada yaşanan ortak süreç, sorunlar ve engellerin etkisiyle yönünü bulmaya çalışırken, diğer taraftan her ülke gibi kendine özgü problemlerini de bu sürece entegre etme durumunda olan Türkiye'nin bu aşamada iki önemli engeli vardır. Birisi, dünyadaki yeni oluşumların yarattığı rüzgara kapılma olasılığı, diğeri ise sorunlarını tartışma sürecinde kendi önüne koyduğu engellerdir. Birçok alanda, çok önemli aşamalar kaydeden Türkiye'nin, tercihlerini yapmaktaki kararsızlığı bu engellerin aşılmasını geciktirdiği görülmektedir. Dünya'da bölgelerarası dengesizlik, diğer bir deyişle ülkeler arasındaki dengesizliğin artışı, ülkelerin kendi bölgeleri arasındaki dengesizliğin artışıyla paralel olarak ilerlemektedir. Bu süreç, Türkiye'de de kendine özgü nedenleri ve farklı ölçeği ile artarak devam etmektedir. Buna ek olarak, AB’nin dengesizlikleri azaltma girişimleri, hem kendi içinde, hem de etkileşim alanında olmak üzere, henüz kayda değer bir düzeye ulaşmamıştır. Türkiye Cumhuriyeti’nin başlangıçtaki politikalarına bakıldığında, bölgelerarası dengesizlikleri giderme politikasından çok tümden kalkınma ve azgelişmişliği giderme perspektifi söz konusu olmakla birlikte, mekana yansıması aynı şekilde olmamıştır. 20 yüzyılın son çeyreğinde, bölgesel kalkınma, 21. yüzyılın başında kalkınma ajansları gibi girişimler olmakla birlikte Türkiye’nin bölgesel kalkınma politikaları, henüz, ciddi programlar olarak görünmemektedirler. Nüfus artışı, doğal dengenin tehlike çanları, bölgesel kalkınmayı, önümüzdeki kısa dönemde çok daha önemli kılmaktadır

Keywords: