Abstract:

Barış inşası için çalışan uzmanlar kadar askerî analistlerin de demokratikleşme, hukukun üstünlüğü, ve ekonomik yapının yeniden inşasını barış ve güvenliğin tesisi için her derde deva bir çare olarak görmeye başladıklarından beri, esasları ve amaçları bakımından barış inşası ve karşı ayaklanma arasında simbiyotik bir ilişki olduğunu iddia etmek mümkündür. Bu simbiyotik ilişkiye yöneltilenönemli ilişki barış inşasının yürütülen askerî faaliyetler için siyasi destek sağlamak adına kullanılmasıdır. Ancak, müdahalede bulunan ülkelerin izledikleri normatif çabalar büyük ölçüde yerel algıları ve çatışma sonrası ülkelerin yapılarını pragmatik bir bakış açısı ile kolay ve erken başarı elde etmek adına görmezden gelmektedirler.  Bu pragmatik yaklaşımlar, ev sahibi ülkenin sosyal ve ekonomik yapılarına zarar vermektedir. Bu bağlamda; bu çalışma, karşı ayaklanmanın bir parçası olarak normatif barış inşası çabalarının, Afganistan örneği üzerinden, yönetici elitler ile normal vatandaşlar arasında eşitsizliğe neden olarak zaten sorunlu olan sosyal ve politik yapıyı daha da kötüleştirebileceğini ortaya koymayı amaçlamaktadır.

Keywords: