Özet:

Klâsik Türk şiir geleneğinde şarabın gerek gerçek anlamıyla gerekse mecaz anlamıyla hemen hemen tüm şairlerinönemli şiir malzemelerinden biri olduğu görülmektedir. 17. yüzyılın önemli şairlerinden Fehîm-i Kadîm de şarap mefhumunu geleneğe bağlı olarak şiirlerinde çokça kullanmıştır. Onun “şarâb” redifli gazeli başlı başına şarabın tanımlanması ve nitelenmesi üzerine kaleme alınmış bir şiirdir. Belli bir kavramın redif olduğu şiirlerde anlam bütünlüğü redifi oluşturan kelime veya kelime grubunun ihtiva ettiği anlam boyutları etrafında şekillenmektedir. Şarap kavramının hem gerçek anlamı hem de tasavvuf ıstılahı bağlamında kazanmış olduğu sembolik anlamı, Fehîm‟in kaleminde yeniden şekillenmiş ve yek-âhenk bir manzume olarak muhatabının karşısına çıkarılmıştır.Bu çalışmada Fehîm‟in şarâb redifli gazelinden hareketle şarabın tasavvuf ıstılahındaki ve bu noktada tasavvufun önemli bir unsur olarak yer aldığı klâsik Türk şiirindeki sembolik anlamı üzerinde durulacaktır. Söz konusu gazelin tahlilinde klâsik şerh yönteminden faydalanılacaktır. Bununla birlikte okur merkezli değerlendirilmelere de yer verilmek suretiyle metnin ardında yer alan farklı anlam katmanlarına kapı aralanmasına çalışılacaktır

Anahtar Kelimeler: