Abstract:

İkinci Dünya Savaşı’nın sona ermesinin ardından Atatürk’ün altı yıl önce ifade ettiği ön görüsü gerçekleşmiş, savaştan yara almadan ve gücünü arttırarak çıkan Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği, dünyayı ikiye bölerek ve Soğuk Savaş dönemini başlatarak dünyayı yeni bir jeostratejik yapı ile karşı karşıya getirmiştir. Bu jeostratejik yapının ana esaslarını, Yeni bir dünya düzeninin tek lider algılamasının yok edilmesi ve daha demokratik yönetim sistemlerin kurulması ile yayılmacı bir yapıya sahip olan SSCB’den korunma doktrinlerine göre güçlü yapılar oluşturulması olarak özetlemek mümkündür. İki kutuplu yenidünya düzeninde taraflardan biri bahsettiğimiz üzere SSCB iken diğeri ABD olmuştur. Dünya bu iki kutup arasında gerçekleşecek ve adına “Soğuk Savaş” denilen bir sıkı rekabete tanıklık edecek. Dolayısı ile 1946 yılından itibaren Batı’da yeni dengeler ve bu dengelerin ortaya koymaya çalıştığı başkalaşmış yeni bir siyasi atmosfer oluşmuştur ve Türkiye’de bu süreçten itibaren aynı siyasi atmosferin etkisi altına girmiştir. Bu yeni politik algılama Türkiye’de Milli Şef İnönü’nün siyasi sistemini dağıtmış ve DP’nin ortaya çıkışı ile çok partili siyasi yaşam başlamıştır. 1950 yılı ise Türkiye için Atatürk döneminden sonra bağımsızlık tabanlı iç ve dış politikaların terk edilişi ve Batı dünyasına entegre olabilmek için kusursuz bir sadakat gösterilmesi bakımından ilk kırılma noktası olmuştur. Batı’ya yakın ve yönelimli girişimler yaşamın farklı alanlarında kendine yer bularak Türkiye’yi bu önemli merkeze çekmiş. Türkiye bölgede denge unsuru olarak var olan algısını Batı dünyası için de ortaya koyma süreci içerisine girmiş bulunur.

Keywords: