Özet:

1980‟lerden itibaren giderek güçlenen Post Keynesgil okulun temelleri, 1950‟lerin başında Keynesgil ve Neo Klasik iktisatçıları uzlaşma noktasına götüren Neo Klasik Sentez‟e kadar uzanır. Post Keynesgil okulun dayandığı temel nokta ekonomilerin uzun dönemde dahi kendiliğinden tam istihdam dengesine ulaşamayacağı, genel durumun eksik istihdam dengesi olduğu fikridir. Post Keynesgiller homojen bir grup olmamakla birlikte tümü dengesizlik, Keynesgil belirsizlik, istikrarsız yatırım fonksiyonu, paranın ve sözleşmelerin önemi, para arzının endojenliği, ekonomik ve politik kurumların, gelir dağılımının önemi ilkeleri etrafında birleşirler ve devletin hem kısa hem de uzun dönemde ekonomiye müdahalesinin gerekli olduğuna inanırlar. Post Keynesgil grup içinde para ve maliye politikalarının etkimliği konusunda farklı görüşlere sahip gruplar mevcuttur. Nicholas Kaldor ve Basil Moore gibi bazıları işsizliğin tek başına para politikası ile azaltılamayacağına inanırlarken, Hyman Minsky ve Paul Davidson ise para politikasını işsizliği azaltmanın etkin bir aracı olarak görürler. Maliye politikasının gelir bölüşümünü etkileme açısından etkin, ancak yetersiz olduğunu kabul ederler, geleneksel para ve maliye politikları yanında gelirler politikasını da önerirler.

Anahtar Kelimeler: