Özet: Michel Foucault son dönem çalışmalarında Aydınlanma'ya karşı eleştireltutumunu terk etmemekle beraber daha olumlu bir yaklaşım sergiler.Aydınlanma'yı bir dönem olarak değil, “şimdinin ontolojisi”ne dair bir “eleştirelfelsefesi ethos” olarak karakterize ederken bu ethosa bazı olumlu içerimleryükler. Kant'ın felsefi düşüncede “şimdi”yi sorunsallaştıran ilk kişi olduğunudüşünen Foucault, Kant'ın “Aydınlanma nedir?” makalesinde (şimdiye/kendimizedair) yeni bir felsefi düşünüş biçiminin başlangıcı görür. Foucault'nun yeniyaklaşımı birçok kişi tarafından eski konumunun terki olarak algılanırken, bazıyorumcular ise yeni ve eski yönelimleri arasında bir fark olmadığını savunmuştur.Gerçekte O, “Aydınlanma'nın şantajı” dediği Aydınlanma'dan yana ya dakarşı olmak dilemmasından kurtulunması gerektiğini belirterek Aydınlanma'nınrasyonellik, evrensellik vb. düşünceleri ve arayışları ile arasındaki mesafeyi korumayadevam etmiştir. Yani Foucault'nun yeni yönelişi ile eski çalışmalarıarasıda süreklilikler olduğu gibi kesintiler de vardır. Bu makale Foucault'nunAydınlanma'ya dair değerlendirmelerini ve bu değerlendirmelere ilişkin bazı eleştirive analizleri konu edinmektedir. Anahtar kelimeler: Aydınlanma, eleştiri, ethos, özne, şimdi, Kant
In his recent studies, Michel Foucault has shown a more positive approach, without leaving his criticism of Illumination.The illumination is characterized not as a period, but as a "creative philosophy ethos" of "the ontology of the present" while this ethos has some positive contents. Foucault, who thought he was the first person to problematize Kant’s philosophical thought “now”, thought Kant’s “What is Enlightenment?” In his article he sees the beginning of a new philosophical form of thought. Foucault’s renewal is perceived by many as abandoning its old position, while some have argued that there is no difference between its new and old directions. Indeed, he should be relieved from the desire to be the one of the Lightning side, which he calls "the chantage of the Lightning," by pointing out the rationality of the Lightning, the universality, etc. He kept the distance between his thoughts and his aspirations. So there are interruptions as well as continuities between Foucault’s new direction and his old work. This article focuses on Foucault’s evaluations of Illumination and some critical analysis of these evaluations. Keywords: Illumination, Criticism, Ethos, Essence, Now, Kant
Alan : Hukuk; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|