Özet:

Abstracten Şiilik, Safevi-Babür ilişkilerindebaşından itibaren önemli bir faktördü. Babürlü Devleti’nin kurucusu Babür, Özbek saldırılarına karşı Şiilik’i kabul ederek Safeviler’in desteğini almıştı.[1] Babür’den sonra devletin başına geçen Hümayun, Afgan Şir Şah’a karşı başarısız olduktan sonra kaybettiği tahtını tekrar kazanmak istiyordu. O, Safevi hükümdarı Şah Tahmmasb’ın yardımını almak maksadıyla Şiilik’e meyletmişti. Tahmasb ise Şir Şah’ın Osmanlı ile ittifak arayışı içerisinde olmasından dolayı Hümayun’a Şiilik’i kabul etmesi şartıyla yardım etmeyi kabul etmişti. Bu şekilde Hindistan’da Şiilik’i ve Fars kültürünü yayma imkanı elde etmiş olacaktı. İki hükümdarın Şiilik üzerinden yaptıkları bu iş birliğinde Hümayun’un siyasi, Tahmasb’ın ise hem siyasi hem de dini hedefleri vardı.  Bu çalışmamızda Hümayun ve Tahmasb’ın Şiilik üzerinden bu hedeflerine erişmek için nasıl bir yol izledikleri incelenmeye çalışılacaktır. Ayrıca bu hükümdarların amaçlarında başarılı olup olamadıkları ortaya konmaya çalışılacaktır.  

Anahtar Kelimeler: