Özet:

Abstracten Dinsel amaçlarla yerine getirilen özel davranışlar din araştırmalarında “ibadet” olarak tanımlanır. Pagan gelenekler açısından bu tür davranışlar “ritüel” kelimesiyle ifade edilir. Şekilsel açıdan bu iki kavram kıyaslandığında ibadet ile ritüelin benzer davranış şekillerini yansıttığı görülür. Ancak İslami bir kavram olan ibadet ile paganist geleneeğin ürünü olan  ritüelistik davranış arasında manevi düzlemde büyük bir farklılık söz konusudur. Ritüelistik davranışta insanın tanrı ile mekanik bir ilişkisi ve menfaat edinme kaygısı söz konusudur. İbadet ise mümin bireyin yaşamı boyunca sürdüreeceği rabbine karşı kulluk bilincinin bir parçası olarak anlam kazanmıştır. Dolayısıyla ritüel, tanrıya dönük, dönemsel ve karşılıklı çıkar ilişkisine dayalı bir ilişkiyi tanımlarken İslami anlamda ibadet ahiret saadeti peşindeki müminin rabbine kul olma bilincinin davranışa yansımış halini ifade etmektedir.

Anahtar Kelimeler: