Özet:

Abstracten Kuzey Atlantik Antlaşması’nın Nisan 1949’da imzalanmasıyla, bağımsız devletlerden oluşan bir ittifak meydana gelmiştir. Bu devletlerin ortak amacı barışı sürdürmek, özgürlükleri siyasi dayanışma yoluyla korumak, kendilerine yönelik her türlü saldırıyı caydırmak ve gerekirse geri püskürtmeye yetecek askeri savunmayı sağlamaktır. NATO, geçen yıllar içinde temel misyonuna uluslararası barış ve güvenlik ilkesini de eklemiş ve bunu temel amaç haline getirmiştir. Bu çalışmanın amacı İkinci Dünya Savaşı sonrası batı bloğunun askeri kanadı olarak kurulan NATO’yu oluşturan temel dinamiklerin analizinin yapılması suretiyle transatlantik ittifakının doğasının anlaşılmaya çalışılmasıdır. Öncelikle “ittifakı oluşturan Amerikalı ve Avrupalı karar alıcılar ilişkilerin savunma boyutunu ne şekilde tanımlamaktadır” sorusuna yanıt aranmıştır. Çalışmada yer alan bu ve buna benzer diğer soruların yanıtları ortaya koyulmadan önce, ilk olarak transatlantik ittifakı oluşturan ABD ve Avrupa kanadının bu ittifakı nasıl algıladıklarına yer verilmiştir. Ayrıca ittifakın savunma boyutunun derinliği konusu irdelenmiş ve savunma boyutunun hayat bulduğu NATO’nun işlevleri konusu ele alınmıştır. Bu bağlamda Amerikalı ve Avrupalı karar alıcıların, transatlantik ittifakının daha çok savunma yönüne önem verdikleri ve ilişkilerin bu yönde ilerlemesi konusunda uzlaşı içinde oldukları sonucuna varılmıştır. 

Anahtar Kelimeler: