Özet:

Abstract Türk edebiyatında roman, tiyatro gibi Batı kaynaklı edebî türler Tanzimat devrinde tanınmaya başlamıştır. Modern anlamda hikâye de bu devirde çeviri yoluyla edebiyatımıza kazandırılmış bir türdür ve kendine has özellikleriyle bizim eski hikâye anlayışımızdan oldukça farklıdır.Nitelikli bir hikâyede, okura iletilecek mesaj veyahut da okur üzerinde bırakılacak çarpıcı etki gücü belirleyici bir kriterdir. Ayrıca hikâye romana göre daha az hacimli oluşu yönüyle de günümüz okurları açısından kısa sürede okunabilme özelliğine sahiptir. İnsanı ve insanın hayatla olan macerasını anlatılabilmede hikâyenin kendine özgü daha pek çok özelliğinden söz etmek mümkündür. Bu gerçeklerden hareket ile sosyal gerçekçi bir yazar olan Füruzan’ın hikâyelerini inceleyerek onun hikâyeci kimliğini tespit etmek ve Türk edebiyatı içerisindeki yerini belirlemek bu çalışmanın amacıdır. Çalışmamızı edebî metni edebiyat araştırmalarının merkezine alan bir anlayışla kaleme almış bulunuyoruz. İncelemiş olduğumuz hikâyelerde çoğunlukla hızlı kentleşmeye bağlı oluşan şehir yaşamının sorunları, anlatılmıştır. Hayata tutunma mücadelesi veren yoksul insanlarla onların çocukları arasındaki hayatı algılayış biçimi kuşak çatışmasına sebep olmuştur. Hikâye kişilerindençok dikkati çekenler okuyamamış kenar mahalle kızlarıdır. Bu kızların hayattan beklentileri ve hayata tutunma mücadeleleri sosyal çevreleriyle birlikte değerlendirilmiştir.

Anahtar Kelimeler: