Özet:

H. IV. asırda yaşayan İbn Ebî Zemenîn (ö. 399/1008), Endülüs tefsir geleneğinin ilk dönem müfessirlerindendir. Müfessirin Tefsîru’l-Kur’âni’l-‘Azîz adlı eseri, tebeu’t-tâbiîn âlimlerinden olan Yahyâ b. Sellâm (ö. 200/815)’ın tefsirinin bir muhtasarı hüviyetindedir. O, eseri ihtisar etmekle kalmamış, Yahyâ b. Sellâm’ın tefsir etmediği âyetleri kendisi açıklamış ve birçok yerde yaptığı filolojik tahlillerle esere adeta yeni bir boyut kazandırmıştır. Bu sayede eser, İbn Ebî Zemenîn’e nisbet edildiği gibi Yahyâ b. Sellâm’ın tefsirinin şerhi şeklinde de anılmıştır. İbn Ebî Zemenîn’in Endülüs coğrafyasının tefsir ilmindeki ilk temsilcilerinden birisi olması, h. II asırda yaşayan Yahyâ b. Sellâm’ın tefsirini ihtisar ederek günümüze ulaşmasını sağlaması ve tefsirinde uyguladığı metot açısından tefsir geleneğinde önemli bir yere sahiptir.

Anahtar Kelimeler: