Özet:

Bu çalışmadaki temel amacımız, yok olma tehlikesi ile karşı karşıya olan Zazacanın, harcanan çok özel gayretlerle nasıl güçlü bir edebiyat dili oluşturduğunu gösterme çabasıdır. Çalışmamızın temel noktasını Zaza hikâyeciliğinin tarihsel serüveni oluşturmaktadır. Zazaca’nın modern anlamda ilk hikâye örnekleri 1970’li yılların sonunda verilmeye başlanmıştır. Malmîsanij tarafından1979’da Tirej dergisinin ikinci sayısında kaleme alınan Engiştê Kejê (Keje’nin Parmakları) adlı hikâye modern anlamda ilk Zazaca hikâye kabul edilmektedir. Bu eserin yazıldığı tarihten sonra, Türkiye’de 1980 İhtilali’nin etkisiyle oluşan çeşitli baskılar Kürtçenin ve dolayısıyla Zazacanın gelişimini engellemiştir. Bu sebeple Zazaca yayınlanmış ilk hikâye kitabına ancak 2000’lerin başlarında rastlamaktayız. Türkiye’deki demokratikleşme süreci ile birlikte Zazaca yazılmış eser sayısında ve Zaza hikâyeciliği alanında da bir canlanma yaşandığını söylemek mümkündür.

Anahtar Kelimeler: