Özet:

Tek Parti Yönetiminin 8 Şubat 1937 tarihinde çıkardığı 3116 sayılı Orman Kanunu başta olmak üzere çıkarılan ormanlarla ilgili diğer kanunlar Cumhuriyet Döneminde orman rejimine yaklaşımın ilk adımını atmışsa da bu kanunlar rasyonel anlamda halkın ihtiyacını temin etmede yetersiz kalmıştır. Bu nedenle, ormanlarla ilgili beklenen yasal düzenleme 31 Ağustos 1956 tarihinde kabul edilen 119 madde ve beş geçici maddeden oluşan 6831 sayılı Orman Kanunu’ olmuştur. Kanun, ormanların tarifi, taksimi, idare ve denetimi konularında geniş çaplı temel önlemler ortaya koyarak bu konuda meydana gelen boşluğu kapatmıştır.  DP yönetimi, parti programının 66-70 maddelerini ormancılık politikasına ayırmış, birinci, ikinci ve üçüncü hükümet programlarında da orman politikalarına geniş yer vermiştir. Türkiye’de ormancılığın inkişafını engelleyen birçok olumsuz etkene rağmen, DP yönetimi ormanların korunması ve geliştirilmesine yönelik çeşitli çabalara girmiştir. Öncelikle ormanların yangından korunması hedeflenmiş, ağaçlandırma ve orman yollarının inşaası çalışmalarına da önem verilerek ormanların inkişafı gerçekleştirilmiştir. Ayrıca, bu çalışmaların orman endüstrisi alanında da kendini göstermesini bu dönemde elde edilen orman ürünlerinin miktar artış rakamlarından anlıyoruz. Bu çalışmada DP’nin iktidarda kaldığı 1950 ile 1960 yılları arasında Türkiye’de uyguladığı orman politikaları ele alınmıştır. 

Anahtar Kelimeler: