Abstract:

Kadınlar işgücünde gençler, engelliler gibi dezavantajlı gruplar içinde yer almaktadırlar. Uluslararası Çalışma .rgütü’nün kadınlara yönelik ayrımcılığı önleyici, kadın istihdamını teşvik edici, işgücündeki kadınların gebelik ve annelik haklarını koruyucu yönleriyle öne çıkan 4 adet sözleşmesi bulunmaktadır. Bu sözleşmeler; 100 sayılı Eşit Ücret Sözleşmesi, 111 sayılı Ayırımcılık (İş ve Meslek) Sözleşmesi, 156 sayılı Aile Sorumlulukları Olan Kadın ve Erkek İsçilere Eşit Davranılması ve Eşit Fırsatlar Tanınması Hakkında Sözleşme ve 183 sayılı Kadının Doğum ve Doğum Sonrası Çalışması Hakkında Sözleşme’dir. Bu sözleşmelerin bazıları hem Türkiye hem İtalya tarafından kabul edilmemiş olup her iki ülkenin de kanunları bu sözleşmelerin içeriklerine yönelik farklılıklar da içermektedir. Bu çalışma ILO sözleşmelerinin gereklerine uygun olup olmaması açısından Türkiye ve İtalya mevzuatlarının karşılaştırmasını içermektedir.

Keywords: