Abstract:

İcrâsını hem Osmanlı Devletinde, hem de Cumhuriyet döneminde sunabilmiş nâdir bestekârlardan biri de 1894-1975 yılları arasında yaşamış olan Sebilci Hüseyin Efendi’dir. İstanbul’da doğmuş olan Sebilci Hüseyin Efendi, Osmanlı döneminin son zamanlarına kadar işlerliğini devam ettiren tekkelerin etkisinde kalarak mûsikî bilgisini almış ve tekke tavrını edinmiştir. Nota bilgisi olmamasına rağmen, Türk Mûsikî’sinin bir çok formunu ustalıkla icra etmesinde yaşadığı dönemin ünlü mûsikî şahsiyetleriyle birlikte olması ve onlarla icralarda bulunmasının yanında, Uşşâki tekkesi postnişini olan amcası Mustafa Hilmi Sâfi Efendi’den ve diğer amcası İzzet Efendi’den aldığı meşk usulü ile edindiği mûsikî bilgisinin etkisi büyüktür. İstanbul’da bulunan tekkelerin birçoğunda zâkirbaşı görevini yerine getiren Sebilci Hüseyin Efendi, Cumhuriyet döneminden sonra tekkelerin kapatılması sürecinde bir süre lâ dini eserler icrâ etmiştir. Hayatının geri kalan kısmında dînî eserlerin icrâsına ağırlık vermiş ve ilâhi formunda bestelediği eserlerin tamamını bu dönemde yapmıştır. Hem Osmanlı hemde Cumhuriyet döneminde yaşayan ve Türk Musikîsindeki mersiye formunu çok iyi icra eden Sebilci Hüseyin Efendi, bu sebeple ‘’Osmanlının Son Mersiyehânı’’ ünvanını almıştır. Bu çalışmamızda icrâsını hem Osmanlı döneminde hem de Cumhuriyet döneminde sunmuş olan Sebilci Hüseyin Efendi’nin hayatını ve ilâhi formunda bestelediği eserlerini araştırdık ve bir tablo halinde sunduk. Araştırmamızda, Sebilci Hüseyin Efendi ile ilgili hiçbir çalışma yapılmadığı için, halen yaşayan talebelerinden, Celal YILMAZ ve Nazmi TEMELCAN ile mülâkat tekniğini kullandık

Keywords: