Atıf Sayısı
3
Görüntüleme
81
İndirme
21
Bu makalenin temel amacı Türkiye’de oryantalizm eleştirisinin alımlanış biçimlerini analiz etmektir. Oryantalizm eleştirisi kavramı 1978 yılında Edward Said’in “Oryantalizm: Batının Doğu Algılayışları” başlıklı kitabının yayımlanmasıyla gelişen ve ilk defa geniş bir teorik çerçeveye oturan bir kavramdır. Bu çalışmanın yayınlandığı tarihten itibaren, dünyada olduğu gibi Türkiye’de de aydınlar Said’in tezleri ile bir biçimde karşılaşmış ve çeşitli dü- zeylerde düşünsel etkileşimler yaşanmıştır. Bu makale, Said’in ortaya koyduğu oryantalizm eleştirisinin, Türk düşüncesinde nasıl alımlandığını ele almaktadır. Bunun için önde gelen yedi aydının konuyla ilgili farklı zamanlarda kaleme aldıkları makaleler ve yazılar karşılaş- tırmalı bir perspektiften ele alınarak değerlendirilmiştir. Sözü edilen aydınlar, Şerif Mardin, Meltem Ahıska, Hasan Bülent Kahraman, Taner Timur, Jale Parla, Aslı Çırakman ve Mahmut Mutman’dır. Aslına bakılırsa Türkiye’nin modernleşme tarihi, esasen bir batılılaşma hareketleri tarihi olduğuna göre, Batı ile Batılı olmayan dünyalar arasındaki ilişki biçimin yeniden ve köklü bir biçimde tartışan Edward Said’in eleştirel çalışmasının, Türkiye’deki yansımaları başlı başına önemli bir konudur. Makalenin vardığı temel sonuçlardan biri, Türk aydının Said’in sunduğu kuramsal çerçeveyi benimseyerek bunu Türkiye’nin siyasal ve toplumsal tarihine uyguladığıdır. Fakat yine aydınların, çeşitli açılardan Said’i eleştirdiği ve mesafeli bir tutum takındığı da çalışmanın ortaya koyduğu bir diğer sonuçtur. Bilhassa Said’in çalış- masında Osmanlı devletinin yokluğu meselesinin Türk aydınlarınca sıkı bir değerlendirmeye tabi tutulduğu görülmektedir. Ayrıca yöntemsel itirazların da önemli olduğunu belirtmek gerekmektedir.
The main purpose of this article is to analyze the forms of acceptance of the criticism of orientalism in Turkey. The concept of criticism of orientalism is a concept that developed with the publication of Edward Said’s book “Orientalism: The Eastern Perceptions of the West” in 1978, and for the first time sits on a broad theoretical framework. Since the date of this study was published, as in the world as in Turkey, the brilliants have in a way met with the theses of Said and have experienced mental interactions in various du-zays. This article discusses how the criticism of the orientalism that Said reveals is taken into account in the Turkish thought. For this reason, the top seven articles and texts that they have received in different times regarding the subject have been assessed by a confrontation-tracking perspective. The promised brilliants are Sherif Mardin, Meltem Ahıska, Hasan Bülent Kahraman, Taner Timur, Jale Parla, Aslı Çırakman and Mahmut Mutman. In fact, since the history of modernization of Turkey is essentially a history of the movements of westernization, the critical work of Edward Said, which re-and-rootedly discusses the form of the relationship between the Western and non-Western worlds, reflections in Turkey are a very important topic. One of the main results that the article reached is that the Turkish wisdom adopted the theoretical framework offered by Said and applied it to the political and social history of Turkey. But again, it is another conclusion the study reveals that the clear people criticize Said from various points of view and have a distant attitude. In particular, the issue of the absence of the Ottoman state in Said's work-mass appears to be subject to a rigorous assessment by the Turkish leaders. It is also important to note that methodological objections are important.
The basic aim of this article is to analyse the reception forms of the critics of orientalism in Turkey. The term critics of Orientalism is a concept which expanded and for the first time gained a large theoretical framework after the publishing of a book in 1978 titled “Orientalism: Eastern Perceptions of West” by Edward Said. Since 1978, along with other intellectuals in the world, Turkish intellectuals has been faced Saidian thesis in some way and there has been intellectual interactions to a certain degree. This article is dealing with a question that how Turkish intellectuals recieved the critics of Orientalism propounded by Edward Said? Following the question, seven prominent Turkish intellectual’s (Şerif Mardin, Meltem Ahıska, Hasan Bülent Kahraman, Taner Timur, Jale Parla, Aslı Çırakman and Mahmut Mutman) articles and texts on the subject are analysed with a comparative perspective. As a matter of fact that the modernization history of Turkey is a history of westernization movements and therefore in Turkey the echoes of the critical orientalism study of Edward Said which radically reappraises the ways of relationships between the western and the non-western worlds are important in itself. One of the main consequences of this article is that Turkish intellectuals acknowledge Said’s theoretical framework and apply it for the social and political history of Turkey. But another consequence derived from the article indicates that some of these intellectuals also criticize Said severely and remain distant to him. Especially the absence of Ottoman Empire in Orientalism and methodological deficits of the book are evaluated by Turkish intellectuals.
Alan : Filoloji
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
