Özet:

Bu makale, Türkiye’de kamu politikası sürecinde güvenlik-kalkınma bağını incelemektedir. Gelişmekte olan ülkelerde kalkınmanın gerçekleştirilmesi için öncelikle güvenlik koşullarının sağlanması gerektiği fikrine dayanan güvenlik-kalkınma bağı yaklaşımı, 1980’li yıllardan itibaren uluslararası kalkınma topluluğu içerisinde gelişmiştir. Güvenlik-kalkınma bağı, uluslararası ölçekte güvenlik ve kalkınma işbirliği politikalarının bütünleştirilmesine dayanırken ulusal ölçekte çeşitli ekonomik, siyasal ve toplumsal kamu politikası süreçlerinin toplumun güvenlik ihtiyaçları ile devletin güvenlik hizmetleri göz önünde bulundurularak yürütülmesini öngörmektedir. Başta Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı (UNDP) ile Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü (OECD) olmak üzere resmi kalkınma yardımı işbirliğinde yer alan uluslararası örgütler ve ülkeler, gelişmekte olan ülkelerle ilişkilerini bu yaklaşıma uygun olarak biçimlendirmeye başlamıştır. Gelişmekte olan bir ülke olarak Birleşmiş Milletler ve OECD üyesi Türkiye, bu yaklaşımdan bağımsız düşünülmemelidir. Güvenlik-kalkınma bağının Türkiye’de kamu politikası sürecine aktarılıp aktarılmadığı kalkınma planlarında görülebilir. Kalkınma planları, çeşitli ekonomik, siyasal ve toplumsal politika alanlarını bir araya getiren içeren temel politika dokümanlardır. Bu kapsamda, araştırma, güvenlik-kalkınma bağının kamu politikası sürecine aktarılıp aktarılmadığı ortaya çıkarmak için Türkiye’de 1990-2018 dönemini kapsayan beş tane kalkınma planı üzerinden yapılmaktadır. Araştırmada İçerik Analizi yöntemi kullanılmaktadır. İnceleme göstermektedir ki, Türkiye’de güvenlik-kalkınma bağı, “ekonomik güvenlik-kalkınma” ve “iç güvenlik-kalkınma” ilişkileri üzerinden kurulmaktadır.

Anahtar Kelimeler: