Görüntüleme
620
İndirme
17
Bu makalede Eşʿari kelâmcısı olan Bâkıllânî’nin Allah’ın varlığı ve birliğine dair verdiği argümanın mantıksal yapısını açığa çıkarmayı, böylelikle bu argümanın geleneksel anlamdaki ontolojik, kozmolojik veya teleolojik argüman kategorilerini aştığını göstermeyi hedeflemekteyim. Bâkıllânî’nin argümanını özel kılan varsaydığı tanrı kavramıdır. Herbert Davidson’un bu konudaki sezgilerini geliştirip Macid Fahri’nin yorumlamasını da eleştirerek söz konusu tanrı kavramının dayandığı fâil kavramını detaylı bir şekilde inceleyeceğim. Neticede, Bâkıllânî’nin Allah’ın varlığına dair özgün bir argüman geliştirdiğini iddia ediyor ve bu argümana “fâil merkezli kozmolojik kanıt” diyorum. Bu genel itibariyle kozmolojik bir kanıttır çünkü Allah’ın varlığına dair evrenden yapılan bir çıkarıma dayanır. Ancak fâil olma kavramı ve fâil bir tanrı fikri bu argümanda merkezi bir yer tuttuğundan literatürdeki kozmolojik kanıtlardan farklı değerlendirilmeyi hak etmektedir.
In this article, I am aiming to reveal the logical structure of the argument of the Baskallani, the Eshari vocabulary, on the existence and unity of God, and thus to show that this argument exceeds the categories of ontological, cosmological, or teleological arguments in the traditional sense. It is the concept of God that makes the argument of the Bakulani special. I will develop Herbert Davidson’s intuitions on this subject and also criticize Macid Fahri’s interpretation, and I will explore in detail the false concept on which the concept of God is based. Finally, he claims that the Baklani has developed an original argument on the existence of God, and I call this argument a "phale-centered cosmological evidence". This is, in general, a cosmological proof because it is based on an outstanding conclusion of the existence of God from the universe. But since the concept of being false and the idea of a false god holds a central place in this argument, it deserves a different assessment from the cosmological evidence in literature.
In this paper, I propose to expose the logical structure al-Bāqillānī’s argu- ment for the existence of God and argue that it presents a distinctive type of argument that cannot be classified under the classical types of ontological, cosmological, and design arguments. The peculiarity of al-Bāqillānī’s argument is related to the concept of God it presupposes. Developing Herbert Davidson’s insights regarding this argu- ment and criticizing Majid Fakhry’s interpretation of it, I aim to clarify this concept of God by the concept of agency. In a nutshell, I argue that al-Bāqillānī presents a dis- tinctive type of argument for the existence of God, which I propose calling the “cosmo- logical argument from agency.” I consider it cosmological because it is an inference from the universe to the existence of God. Nonetheless, it is different from the classic- al versions of the cosmological argument for that the concept of agency and the idea of a personal deity play a central role in this argument.
Alan : İlahiyat
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
