Özet:

The narrative is the product of the languages that distinguish the nations thanks to signs, sounds, paintings on the cave wall, stone-growing motifs and alphabets. Every one is for narrative, and it is only an instrument; it is an original narrative. The transition from the chaos to the cosmos is an example of the story; the times of barbarism/heroism/modernity in which societies evolved have also reached our day thanks to the story. It determines the type of narrative, the time, the place, the persons and the fiction of the narrative. Chronicles, known as historical memoirs, from the kinds of narratives taken, study the verbal historical narratives that the written history does not care/not go into the distinction, which can be called popular history. It is known in the written history that the Greek forces remained on the Denizli-Yenicekent-Sarayköy line at the time of the Liberation War and could not go further; but the hundred-eight-year-old Ayşe Salman, who lived in the town and was a personally witness to the events, describes how the Greek forces could not pass the Sarayköy and how the local people did not find the extraordinary struggle of the topic in the written history.  In this context, verbal culture, secondary verbal culture and written culture are still of vital importance, and it is seen that verbal history can enter the details that the written history cannot enter, and the details can be revealed in the language of the people. On the 100th anniversary of the Liberation War, this chronicle, which we find the possibility of compilation, also makes it possible to see the cultural textures of the time.

Anahtar Kelimeler:

Özet:

Anlatım; işaretler, sesler, mağara duvarına çizilen resimler, taşa kazınan motifler ve alfabeler sayesinde milletleri ayıran dillerin ürünüdür. Her biri anlatım için vardır ve sadece araçtır; aslolan anlatımdır. Anlatılan metin kapsamında, kaostan kozmosa geçiş bir anlatı örneğidir; toplumların evrildikleri barbarlık/kahramanlık/modernlik çağları da anlatım sayesinde günümüze ulaşmıştır. Anlatımın türünü, anlatılanın zamanı, mekânı, şahısları ve kurgusu belirler. Ele alınan anlatım türlerinden tarihi memorat olarak adlandırılan ‘Kronikat’, yazılı tarihin önemsemediği/ayrıntıya girmediği, halk tarihi olarak adlandırılabilecek sözlü tarih anlatılarını inceler. Yunan Kuvvetlerinin, Kurtuluş Savaşı zamanında, Denizli-Yenicekent-Sarayköy hattında kaldığı ve daha ileriye geçemediği yazılı tarihte malumdur; lakin yörede yaşamış ve olayların bizzat tanığı olmuş yüz sekiz yaşındaki Ayşe Selman, Yunan Kuvvetlerinin Sarayköy’ü nasıl geçemediğini ve yöre halkının topyekün olağanüstü mücadelesini yazılı tarihte bulunmayan şekliyle anlatır.  Bu bağlamda sözlü kültür, ikincil sözlü kültüre ve yazılı kültüre nispetle hala hayati önemi haizdir ve  görülmektedir ki sözlü tarih, yazılı tarihin giremediği ayrıntıya girebilmekte ve detayları halkın diliyle ortaya koyabilmektedir. Kurtuluş Savaşı'nın 100. yıl dönümünde, derleme imkanını bulduğumuz bu kronikat aynı zamanda dönemin kültürel dokusunun görülmesini sağlar.