Citation Number
6
Views
105
Downloands
12
Fransız düşünür Jean Baudrillard tarafından simülasyon evreni olarak adlandırılan günümüz dünyasında iletişim ve bilgi teknolojilerinden insanlar arası iletişime, politikadan ekonomiye, edebiyattan plastik sanatlara, resimden sinemaya kadar çeşitli alanlar oldukça köklü bir dönüşüme uğramış bulunmaktadır. Bu dönüşüm sonucunda gerçek yaşama ait olan simgesel ilişki biçimleri farklılaşarak tüketim ideolojisinin oluşturmuş olduğu, ‘eski’ye ait görünümlerin sahip oldukları anlamları yitirerek varlıklarını sürdürdükleri yeni bir evren ortaya çıkmıştır. Günümüz dünyasını açıklamak için kullanılan siyaset, ekonomi, sosyoloji, sanat gibi alanlara ait pek çok kavram da eski anlamlarını ‘kaybetmiş’ ancak bu kaybı gizlemenin bir yöntemi olarak görünümler aşırı önem kazanmıştır. Tüketim ideolojisi, kendilerine yüklenen anlamların hiç birini taşımayan ancak hâlâ bu anlamların orada bir yerlerde olduğu algısının yaratılması için oldukça elverişli bir ideolojidir. Toplumda hâlâ üretken bir çalışmanın sürmesinin, serbestçe tüketimin ve birbirinin aynı binlerce ürün arasından seçim yapabilmenin yarattığı yanılsama, sahip olunan gerçeklik evreninin sona ermiş olduğunu gizlemenin etkili bir yoludur. Toplumsal ile olan ilişkisi oldukça güçlü olan sinema sanatının böylesi bir dönüşümden etkilenmemiş olduğunu düşünemeyiz. Simülasyon evrenini içeriği boşalmış bir görünümler evreni olarak tarif edebiliyor isek görsel bir sanat olan sinemanın yarattığı imgelerin hâlâ birer anlamı olup olamayacağını sormak zorunluluktur. Simülasyon evreninde sinema hâlâ hikaye anlatmaya devam edebilir mi? Anlatılan hikayelerin karşılığı toplumsal yaşamda ne kadar mevcuttur? Sinema ve simülasyon evreni ilişkisi üzerine yapılacak bir çalışma bütün toplumsala dair izlerin sürülebileceği bir sanat olarak bu ve benzeri düzeydeki pek çok soruya yanıt verebilir.
In today’s world, called the simulation universe by French thinker Jean Baudrillard, the various fields, from communication and information technologies to interpersonal communication, from politics to economy, from literature to plastic arts, from painting to cinema have undergone a very radical transformation. As a result of this transformation, a new universe emerged where the symbolic forms of relationships belonging to the real life were differentiated and the consumption ideology formed, where the "old" appearances lost their meaning and continued to exist. Many concepts of the fields such as politics, economics, sociology, art used to explain today’s world have also ‘lost’ their old meaning, but appearances have gained excessive importance as a method of hiding this loss. The consumption ideology is a very convenient ideology for the creation of the perception that no one of the meanings that are charged on them, but that these meanings are still somewhere there. The misconception that the continuation of a productive work in society, the freedom of consumption and the possibility of each other to choose between the same thousands of products, is an effective way to hide that the possessed reality universe has ended. We can’t think that the relationship with society is quite strong and the art of cinema has not been affected by such a transformation. The simulation universe can be described as an empty appearance universe, and it is necessary to ask whether the images created by the cinema, which is a visual art, are still meaningful. Can the cinema in the simulation universe continue to tell the story? How much is the reward of the stories that are told in social life? A study on the relationship between the cinema and the simulation universe can answer many questions at this and similar level as an art where traces of the whole society can be traced.
Field : Güzel Sanatlar; Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Journal Type : Uluslararası
Article Detail 
Citation Owners
Similar Articles
Download PDF
Journal Information
Listen Paper
Print This Page
Share
Mendeley
