Abstract:

Cumhuriyetin ilanıyla birlikte ortaya çıkan inkılâplarla Türkiye, köklü bir değişim sürecine girer. Birçok alanda olduğu gibi müzik de Türkiye’nin batılılaşma hareketleri kapsamında bir değişim içerisindedir. Bu değişimler doğrultusunda 1924 yılında Tevhid-i Tedrisat Yasası (Eğitim Yasası) ve Musiki Muallim Mektebi açılmıştır. Bu kurumlarda hem konservatuvar eğitimi verilmekte hem de müzik öğretmeni yetiştirilmektedir. İki yıl sonra, 1926 ise o zamanki adı Darülelhan olan bugünkü İstanbul Üniversitesi Devlet Konservatuvarına dönüştürülmüştür. 90 yıllık süreçte, özellikle Cumhuriyet’in ilanının ilk zamanlarında çeşitli yasalarla yurt dışından gelen birçok meşhur müzik adamı ülkemizde hem Riyaset’i Cumhur Müzik Heyeti’nde hem de eğitim kurumlarında dersler vermiş, yine çeşitli yasalarla yetenekli gençler yurtdışına tahsile gönderilmişti. Aradan geçen zaman sonunda görülmektedir ki müzik eğitiminin bir kolu olan keman eğitiminin kendine özgü bir sisteminin olmadığı görülmektedir. Araştırmada ülkemizde keman ekolünün istenilen düzeyde olmayışının sebepleri araştırılacaktır. Bu çalışma konservatuvarların icracı yetiştirme yaklaşımlarının irdelenmesi bakımından önem taşımaktadır, Araştırma betimsel bir çalışma olup elde edilen veriler kaynak tarama ve yapılandırılmış görüşme ile sağlanmıştır.

Keywords: