Abstract:

İslâm Tasavvufunda gül, gönülde meydana gelen bilginin neticesi ve meyvesidir. Mutasavvıfın gönlü ise, gül-zâr’dır. Yani onun gönlü, gül bahçesi gibidir. Tasavvufa gönül veren salik için gülün anlamı, gönlünün marifete ve irfana açılmasıdır. Bu nedenle İslâm Tasavvufunda gül ile bülbül birlikte kullanılır. Bülbül aşığı, gül sevgiliyi temsil eder. Hakiki sevgili ise, Allah Teâlâ’dır. Âlem, O’nun sevgisiyle yaratılmıştır. Kul, O’nunla gerçek sevgiyi ve kulluğu tadabilir. Bu nedenle Allah sevgisini hakiki manasıyla yaşayan mutasavvıfın gönlü, Allah sevgisinin, ilahî fetihlerin ve marifetin sembolü olan gül bahçesi gibidir. Marifet, hakiki sevgili olan Allah’ı isim ve sıfatlarının tecellisiyle tanımak; muhabbet ise, Allah Teâlâ’yı masivaya tercih etmektir. Gerçek muhabbet, bütün tercihlerin sevgili lehinde yapılmasıdır. Kalplerin Allah aşkıyla fethi ise, kalbin ilahî ihsan ve ikramlara açılmasıdır. Tasavvufta gül, insan-ı kâmilin gönlüdür. Zaten insan-ı kâmil, Allah’ın sıfat ve fiillerininmükemmel tecelli ettiği varlıktır. O, Allah ile âlem arasında bir bağdır. O, bütün ilahî isim ve manaları kendinde gerçekleştiren insandır. İnsan-ı kâmilin gönlü, gülün renginin ve kokusunun eşsizliğinde, ilahî tecellilerin temsilcisi olduğu için onu tanımak, Allah’ı tanımaktır

Keywords: