Atıf Sayısı
3
Görüntüleme
60
İndirme
18
Monografi, mimarları ve ürünlerini dünya çapında tanıtan önemli reklam ve gösteri araçlarından biri olmakla birlikte, bilgi ve söylem üreten toplumsal ve kültürel katalizör görevini de üstlenir. Ancak, mimarlık alanındaki basılı yayınlar, kuramsal açıdan tartışılan ve sorunsallaştırılan bir konu olmaktan uzaktır. Bu makalenin izleği, monografi türünün grafik, içeriksel ve biçimsel boyutlarıdır. Literatür aracılığıyla, kuramsal analiz ve yoruma dayalı nitel araştırma yöntemi kullanılarak Hollandalı çağdaş mimarlık ofisi MVRDV’nin ilk ve son monografilerinin eleştirisi yapılmaktadır. MVRDV’nin örnek olarak seçilmesinin nedeni, monografilerinin, yirminci yüzyıldan beri süregelen mimarı tanıtma, reklamını yapma ve çalışmalarının arşivini oluşturma yaklaşımından, biçim, içerik, mecra ve tür açısından kopmasıdır. Farmax: Excursions on Density (1998) ve MVRDV Buildings (2013 ve 2015) adlı bu monografiler, hem tasarım nesnesi hem de söylem mecrasıdır. Heterojen, çoğulcu ve katılımcı yöntemleriyle, mimari ürünlerin kronolojik bir kaydı değil, analiz, veri ve yaşantının uzantısıdırlar. Makale, bu monografileri, mimarlığın metinsel ve görsel mekanını sürekli yıkıp yeniden kurma potansiyelleri üzerinden inceler.
Monograph is an essential form in the worldwide circulation of architects for self-promotion, self-display, and archiving, besides acting as a social and cultural catalyst that produces knowledge and discourse. The issue still remains undertheorized with only a few literature posing critical questions. This paper traces graphical, contextual, and formal dimensions of monograph. Using narrative qualitative research method, it analyses the first and the last monographs of the contemporary Dutch architectural office MVRDV. This office was chosen due to its radical break from the conventional practice of monographs, which has been established since the twentieth century, in terms of form, content, medium, and genre. With their heterogeneous, pluralistic, and participatory approach, MVRDV's monographs do not emerge as a chronological record of architectural works, but as an extension of analysis, data, life, and experience. Being design objects and discursive mediums, they continuously deconstruct and reconstruct textual and visual spaces of architecture.
Monograph is an essential form in the worldwide circulation of architects for self-promotion, self-display, and archiving, besides acting as a social and cultural catalyst that produces knowledge and discourse. The issue still remains undertheorised with only a few literature posing critical questions. This paper traces graphical, contextual, and formal dimensions of monograph. Using narrative qualitative research method, it analyses the first and the last monographs of the contemporary Dutch architectural office MVRDV. This office was chosen due to its radical break from the conventional praxis of monographs, which has been established since the twentieth century, in terms of form, content, medium, and genre. With their heterogeneous, pluralistic, and participatory approach, MVRDV’s monographs do not emerge as a chronological record of architectural works, but as an extension of analysis, data, life, and experience. Being design objects and discursive mediums, they continuously deconstruct and reconstruct textual and visual spaces of architecture.
Alan : Güzel Sanatlar; Mimarlık, Planlama ve Tasarım
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
