Görüntüleme
50
İndirme
22
Bu çalışmada Hannah Arendt’in Marx’a getirdiği bazı temel eleştiriler değerlendirilecektir. Bu eleştiriler büyük oranda Arendt’in yanlış ve hatta taraflı okumasının sonucu olmasına rağmen Marx ve Arendt arasındaki benzerlikleri ve ayrışmaları anlamak açısından önemli başlangıç noktalarıdır. Arendt’in Marx eleştirilerinin birçoğu onun 20 yy. totaliter rejimlerinin kökenini Batı felsefesindeki bir takım düşünsel eğilimlerle temellendirme projesinin bir parçasıdır. Arendt Marx’ın materyalist tarih anlayışını, insanı maddi koşullar ve nesnel yasalar tarafından belirlenen ‘kuklalara’ indirgediği için reddeder. Bunun karşısına, insanı politik alanda eyleyen ve konuşan ve bu ölçüde de özgür olan varlıklar olarak kavramsallaştıran bir anlayışı koyar. Arendt’in eleştirileri bize insan etkinliğinin yani vita activa’nın çoğul yapısı (emek, iş ve eylem) ve insanın birincil etkinliği ‘eylem’ ile özgürlük arasındaki ilişkiye dair önemli saptamalarda bulunur. Buna karşın, Arendt’e göre Marx, ‘iş’ ve ‘emek’ (insanın inşa ettiği dünyanın kalıcılığı ile tüketim nesneleri) arasındaki ayrımı göz ardı etmekte, insanın asıl etkinliği olan ‘eylem’i yok saymakta ve insanın birincil etkinliği konumuna tarih boyuncaaşağı olarak görülmüş ‘emek’i yerleştirmektedir. Görülecektir ki iki düşünür arasındaki ayrışma nihayetinde insanın temel etkinliğinin ne olduğu noktasında düğümlenmektedir: İnsan asıl olarak politik ve eyleyen bir varlık mıdır? Yoksa üreten bir varlık mı? Sonuçta, bu çalışma boyunca vurgulanacak tüm benzerliklerine rağmen Marx ve Arendt iki farklı insan etkinliği üzerinden (emek ve eylem) bize iki farklı siyaset ve özgürlük anlayışı sunmaktadır.
This study will evaluate some of the fundamental criticisms brought by Hannah Arendt to Marx. Although these criticisms are largely the result of Arendt’s misleading and even side-side reading, they are important starting points for understanding the similarities and differences between Marx and Arendt. Arendt’s many Marx criticisms are his 20th century. It is part of the project to fundamentate the origins of totalitarian regimes on a series of thought trends in Western philosophy. Arendt rejects Marx’s materialistic conception of history because he puts man down to the “sacres” determined by material conditions and objective laws. In contrast, it puts a conception of man as beings that act and speaks in the political field and that is so free. Arendt’s criticisms give us important conclusions about the relationship between human activity, that is, the multi-structure of vita activa (work, work and action) and the primary activity of man, ‘action’ and freedom. Nevertheless, according to Arendt, Marx ignores the difference between ‘work’ and ‘match’ (the durability of the world the man builds and the consumer objects) and disregards the ‘action’ which is the main activity of man, and puts the ‘match’ that has been seen under history in the position of the primary activity of man. It will be seen that the separation between the two thinkers is eventually bound to what is the basic activity of man: is man actually a political and actionful being? Or a creature that produces? After all, despite all the similarities that will be emphasized throughout this study, Marx and Arendt, through two different human activities (action and action), offer us two different concepts of politics and freedom.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Uluslararası
Makale Detay 
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley