Özet:

Filistin Sorunu özellikle İsrail Devleti’nin kuruluşundan itibaren çeşitli nedenlerden dolayı Türkiye tarafından yakından izlenmektedir. Türkiye’nin Filistin toprakları ile bağı bu coğrafya ile tarihi bağlarından öte anlamlar içermektedir. 1960’lardan 1990’lara kadar Filistin Sorunu Türk dış politikasında Arap dünyası ile ilişkileri düzenlemekte bir araç olarak öne çıkmıştır. Filistin sorunu Türkiye’nin İsrail ile sorunlu ilişkilerinin de sebepleri arasındadır, Türkiye’nin Batı ile ilişkileri açısından referans olmuştur. 1990’lardaki İsrail ile Filistinliler arasındaki Oslo Barış Süreci Türkiye’nin İsrail ile ilişkilerinin gelişmesini ve askeri ortaklığa kadar ilerlemesini sağlamıştır. 2000’li yıllardan itibaren İkinci İntifada ile birlikte Türkiye’nin yürüttüğü denge politikası kökten değişmiş ve Türkiye “Filistin Davası’nın” önde gelen savunucularından biri haline gelmiştir. Bu makale Türkiye’nin Filistin politikasındaki değişimi ve bunun arkasındaki düşünceyi açıklamaya çalışmaktadır.

Anahtar Kelimeler: