Özet:

Çocuklara ve çocukluk kavramına yönelik tutumlar, tarihsel süreç içerisinde köklü değişimler yaşamıştır. 16 yüzyıl öncesinde çocuklar çeşitli kötülüklerin kaynağı olarak değerlendirilmiş ve varlıklarına kayıtsız kalınmıştır. Ayrı bir yaşam evresi olarak çocukluk düşüncesinin ortaya çıkması, ancak Rönesans sonrası toplumsal olayları ile mümkün olmuştur. Rönesans, Aydınlanma, sanayileşme süreçleriyle birlikte çocuk ve çocukluğa ilişkin farklı bakış açıları ortaya çıkmış, çocukların yeni çocukluk algısına uygun şekilde yetiştirilmesine önem verilmiştir. Bu bakımdan bu çalışmada öncelikle çocuk yetiştirme pratiklerini de etkilemesi bakımından tarih boyunca çocukluğun kazandığı yeni anlamlar tartışılmıştır. Daha sonra torunlarına bakım sağlayan büyükanneler aracılığıyla, yeni çocukluk tanımlamalarına uygun güncel bakım pratikleri ortaya konmaya çalışılmıştır. Çalışmada kullanılan veriler, Antalya ilinde torunlarına bakım sağlayan büyükannelerle yapılan derinlemesine görüşmelerden elde edilmiştir. Yapılan görüşmeler çözümlendiğinde, çocukların kişilikleri, yetenekleri doğrultusunda, uzman görüşleri ile güncel bakım pratikleri takip edilerek yetiştirilmesi biçiminde görünür olan sorumlu ebeveynlik modelinin büyükanneler tarafından da takip edildiği anlaşılmıştır. Araştırma verileri aynı zamanda çocukların temel ihtiyaçlarının karşılanması, kişisel gelişimleri ve yaratıcılıklarına katkıda bulunacak faaliyetlere yönlendirilmesi ve çocukta öğrenme arzusunun teşvik edilmesiyle sağlanan çağdaş bakım faaliyetinin, çocukluğun yeni yorumlamalarına da yol açtığını yansıtmaktadır.

Anahtar Kelimeler: