Atıf Sayısı
2
Görüntüleme
62
İndirme
23
Tanzimat ile birlikte Türk edebiyatında sıkça ele alınan konulardan biri, yozlaşma ya da millî kültürüne yabancılaşmadır. Diğer bir ifadeyle Tanzimat Dönemi’nden günümüze kadar millî kültüre yabancılaşmanın birey ve toplum üzerindeki yıkıcı etkileri özellikle romanlarda ele alınır. Bazı yazarlar, Tanzimat Dönemi ile artan yozlaşmanın roman kişileri üzerindeki olumsuz etkilerini anlatıp meselenin bireyi, birey üzerinden de toplumu nasıl etkilediğini gözler önüne sererken bazı yazarlar da “kendi kültürüne yabancılaşmış” roman kişilerini, bir süre sonra, bu kimlikten uzaklaştırarak “sorumlu/ideal insan” vasfına ulaştırır. Bunlardan en çok bilineni, Kiralık Konak’taki Hakkı Celis’tir. Bu çalışmada, bu tür roman kişilerinden “gazeteci” olanlara odaklanılacaktır. 1950 ve 1980 yılları arasında basın hayatını ele alan Refik Erduran’ın Yağmur Duası (1954), Kemal Tahir’in Esir Şehrin İnsanları (1956), Attilâ İlhan’ın Kurtlar Sofrası (1963), Bıçağın Ucu (1973), Yaraya Tuz Basmak (1978) ve Meliha İksel’in Deli Kız (1960) isimli romanlarında da önce “millî kültürüne yabancılaşan” ama daha sonra “idealist kimliğe” bürünen gazeteci roman kişileriyle karşılaşırız. Bahsini ettiğimiz romanlardaki gazeteciler, kültürel yozlaşmaya uğramış kişilerin nasıl ideal bir aydın kimliğine büründüğünü belirlemede ipuçları verir.
One of the topics frequently addressed in Turkish literature along with Tanzimat is corruption or alienation to national culture. In other words, the devastating effects of foreignization to national culture from the Tanzimat period to the present day on the individual and society are discussed especially in the novels. Some writers describe the negative effects of increasing corruption on the romantic persons with the Tanzimat Period and point out how the issue affects the individual and the society through the individual, while some writers also remove the romantic persons "stranged to their own culture" after a while, by removing this identity to the "responsible/ideal person" of the "responsible/ideal person". Most of them are known as the Right Celis in the Rental Conak. In this study, the focus will be on those who are "journalist" from such novel persons. Refik Erduran's Rain Prayer (1954), Kemal Tahir's Prison City People (1956), Attilâ Ilhan's Wolves Sofras (1963), The End of the Knife (1973), Yaraya Salt Basmak (1978) and Meliha Iksel's Crazy Girl (1960) in his novels, we also meet journalists who first became "stranger to the national culture" but later "idealist identity". The journalists in the novels we mentioned give clues to determine how people who suffered cultural corruption have an ideal clear identity.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Atıf Yapanlar
Benzer Makaleler
PDF Görüntüle
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley
