Abstract:

Bu araştırma işitme engelli ve işitme engeli olmayan dokuz-on yedi yaş grubundaki çocukların sosyal uyumlarını karşılaştırmak ve etkili olabilecek etmenleri belirlemek amacıyla planlanmıştır. Araştırmaya Ankara ilindeki 75. Yıl Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezine devam eden kırk işitme engelli çocuk ile Sevgi Durağı Etüt Eğitim Merkezi’ne devam eden işitme engeli olmayan kırk çocuk olmak üzere toplam seksen çocuk dahil edilmiştir. Araştırmada “Genel Bilgi Formu” ile “Hacettepe Kişilik Envanteri-Sosyal Uyum Alt Ölçeği” kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde Çift Yönlü Varyans Analizi, Tek Yönlü Varyans Analizi, T-testi ve Scheefe Testi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda; işitme engelli ve işitme engeli olmayan çocukların sosyal uyum puanları arasında işitme engeli olmayan çocuklar lehine anlamlı bir farklılık olduğu saptanmıştır. İşitme engelli ve işitme engeli olmayan çocuğun yaşı, işitme engeli olma durumu x anne öğrenim düzeyi interaksiyonu ve işitme engeli olma durumu x baba öğrenim düzeyi interaksiyonunun sosyal uyuma ilişkin puan ortalamalarında anlamlı bir farklılığa neden olduğu saptanmıştır. Ayrıca işitme engeli olan çocukların cihaz kullanma durumunun ve eğitime başlama yaşının sosyal uyuma ilişkin puanlarında anlamlı bir farklılık yarattığı belirlenmiştir. 

Keywords: