Abstract:

Öz: Ashâb-ı Kehf konusu, Kur’ân-ı Kerim’de geçmesi münasebetiyle, başta tefsircilerin ve Kur’ân üzerine çalışanların dikkatini çekmiş ve üzerinde epeyce söz söylenmiş önemli bir konudur. Özellikle tefsir kitaplarında ve Kur’ân ilimleri ile ilgili kitaplarda müstakil başlıklar altında incelenen bu konu, aynı zamanda edebiyatçıların da üzerinde söz söylediği konulardan biridir. Edebiyat alanında konuyla alakalı şöyle bir göz gezdirdiğimizde, oldukça geniş bir literatür ile karşılaşırız. Bu literatürün önemli bir kısmı mensur (düz yazı) olarak meydana getirilmiştir. Bu mensur eserlerde Menâkıb-ı Ashâb-ı Kehf, Hikâyet-i Ashâb-ı Kehf, Dâsitân-ı Ashâb-ı Kehf, Kıssatu Ashâb-ı Kehf gibi başlıklar bulunmaktadır. Konuyla alakalı manzum eserler sınırlı sayıdadır. Bunların en önemlilerinden biri de Fakirî’nin Hikâye-i Ashâb-ı Kehf’idir. Bu çalışmada, kimliği ve kişiliği tam olarak tespit edilemeyen fakat birtakım verilerden hareketle hakkında bir kanaate varılan Fakîrî adlı şâirin yazmış olduğu Hikâye-i Ashâb-ı Kehf adlı mesnevî üzerinde durulmuş ve eser hem transkribe metin olarak çalışmanın sonuna eklenmiş hem de metin üzerinden Ashâb-ı Kehf’in durumuna dair veriler ortaya konulmaya çalışılmıştır. Elbette ki tüm bu görüşler metin merkezli, yani Fakîrî’nin gözüyle değerlendirilmiştir.   

Keywords: