Özet:

Sivil toplum kuruluşları, gerek kuramsal bazda gerekse uygulamada, demokratikleşme sürecinin önemli bir değişim aracı olarak kabul edilmektedir. Bunun canlı bir örneği Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne katılım sürecinde gözlenebilir. Türkiye’nin Avrupa Birliği’ne adaylığının resmen açıklandığı 1999 yılından bu yana Avrupa Birliği Türkiye’deki sivil toplum kuruluşlarına artan oranda bir destek sunmaktadır. Buna paralel olarak, sivil toplum kuruluşlarına yönelik Türkiye’deki hukuksal çerçeve önemli ölçüde iyileştirilmiştir. Ancak, bu makale, tüm bu olumlu gelişmelere rağmen sivil toplum kuruluşlarının örgütsel kapasite yetersizliği gibi yapısal ve ortak hareket edebilme gibi sivil toplumun özüne yönelik birçok sorunu henüz aşamadıklarını göstermektedir. Bu sebeple, bu makale Türkiye’deki sivil toplum kuruluşlarının, Türkiye’nin demokratikleşme sürecinin henüz güçlü birer aktörü olamadığını savunmaktadır.

Anahtar Kelimeler: