Abstract:

Hayal gücünün, duyguların, üretkenlikle buluşmasının dışavurumu olarak ifade edilen sanat; insan ile doğadaki nesnel gerçeklikler arasındaki estetik ilişkiler bütünüdür. İnsanlık tarihinin her döneminde geçmişten geleceğe var olan bu olgu toplumsal yaşamın önemli unsurlarından birini oluşturmaktadır. Aynı zamanda sanat, insanların doğa karşısındaki duygu ve düşüncelerini çizgi, renk, biçim, ses, söz ve ritim gibi araçlarla güzel ve etkili bir biçimde kişisel üslupla ifade etme çabası içindedir. Bu ruhsal faaliyetinönemli özelliği ise anlatımcılığı karşılamasıdır. Anlatımcılık, kişinin iç görüşünün, düşüncelerinin ve duygularının görselleşmesiyle oluşmaktadır. 19.yüzyılın (yy) son çeyreğindeki dönemde oluşan endüstri çağı insanlarda duygusal olarak bir yozlaşmaya neden olmuştur. Bu duygusuzlaşma, toplumsal yaşamdaki değişiklikler sonucu bireyde meydana gelen ruhsal birikimlerin etkisiyle 20. yy sanatlarının oluşmasında önemli bir etken olmuştur. Endüstri kentlerinin insanda neden olduğu içe kapanıklığın etkilerinin sanata yansımaları sürrealist ve ekspresyonist (Dışavurumculuk) yaklaşımları ortaya çıkarmıştır.

Keywords: