Bu çalışmanın amacı, mikro kredi kullanımı ve kadın yoksulluğu arasındaki ilişkiyi Türkiye için sınamaktadır. Neo liberalizm etkisiyle devletin küçültülmesi söyleminin güç kazanması, sosyal politika alanından merkezi otoritenin çekilmesiyle sivil toplum kuruluşları ve yerel yönetimlerin etki alanının genişlemesine neden olmuştur. Bu değişimle bireyin yoksulluktan üreterek kurtulması ve büyük oranda kendi becerisi ile bu sorunu çözmesi beklenmektedir. Krediye erişim kanalları sınırlı olan yoksulların, birer girişimci olmasını sağlamak amacıyla kullanılan mikro kredi de bu kapsamda değerlendirilmesi gereken önemli bir araçtır. Mikro kredi, yoksulluğun sonuçlarından en ağır etkilenen gruplardan biri olan kadınları hedeflemektedir. Mikro kredinin kadınların güçlendirilmesinde ve yoksullukla mücadelede etkili bir araç olup olmadığını sorgulayan önemli bir literatür de oluşmuştur. Bazı çalışmalar mikro kredinin kadın yoksulluğunu azaltmada etkili bir araç olduğunu savunurken, bazı çalışmalar yoksulluğun enformel kurumların belirlediği toplumsal cinsiyet rolleri ile ilişkili olduğunu ve bu çözümlerin yetersiz kalacağını savunmaktadır. Bu çalışmada, literatürdeki bu tartışmalara bağlı olarak, 2006-2016 yıllarında Türkiye için hangi görüşün geçerli olduğunu araştırılmaktadır. Çalışmada küçük örneklem içinde güçlü sonuçlar veren Hacker-Hatemi J (2010) simetrik nedensellik testi kullanılacaktır. Elde edilen bulgular, kullanılan mikro kredi düzeyi ile kadın yoksulluğunun azalması arasında bir nedensellik olmadığını göstermektedir. Bu sonuçların ortaya çıkmasında enformel kurumların toplumsal cinsiyet üzerine etkisinin ve eğitim düzeyinin yetersizliğinin belirleyici olduğu düşünülmektedir.
The aim of this study is to test the relationship between the use of micro loans and women’s poverty for Turkey. The gain of power of the state’s decline by the influence of neoliberalism has led to the expansion of the influence of civil society organizations and local governments by the withdrawal of central authority from the social policy field. With this change, the individual is expected to get rid of poverty by producing and largely solve this problem with his own skills. Micro loans used in order to ensure that the poor, with limited channels of access to credit, are also an important tool to be assessed in this context. Micro loans are targeted to women who are one of the groups affected by the consequences of poverty. There has also been an important literature questioning whether micro-credit is an effective tool in strengthening women and fighting poverty. While some studies argue that micro-credit is an effective tool in reducing women’s poverty, some studies argue that poverty is related to social gender roles determined by informal institutions and that these solutions will remain insufficient. In this study, based on these discussions in literature, it is investigated which opinion applies to Turkey in the years 2006-2016. The study will use a symmetrical causality test of Hacker-Hatemi J (2010) which gives strong results in a small sampling. The findings have shown that there is no cause between the micro-credit level used and the decrease in women’s poverty. In the appearance of these findings, the influence of informal institutions on social gender and the insufficiency of education is considered determining.
Dergi Türü : Uluslararası
Benzer Makaleler | Yazar | # |
---|
Makale | Yazar | # |
---|