Özet:

Sosyal, ekonomik, kültürel ve siyasal alanda 20. yüzyılın son çeyreğinden itibaren etkisini gösteren küreselleşme, kaçınılmaz olarak iletişim teknolojilerinin evrimini, iletişim politikalarını ve bu yeni iletişim araçlarını kullanan gazetecilerin habercilik pratiklerini de etkilemektedir. Küreselleşme yeni iletişim teknolojilerinin geliştirilmesi ve iletişim politikalarının yenidünya düzenine uyum sağlayacak şekilde oluşturulmasını zorunlu kılmaktadır. Bu çerçevede ‘geleneksel medya’ anlayışının yerini ‘yeni medya’ anlayışına bıraktığını söyleyebiliriz. Küreselleşme süreci yeni iletişim politikalarının oluşturulmasını zorunlu kılarken, medya teknolojilerinde yaşanan gelişme de medya tanımının yeniden yapılmasını zorunlu kılmaktadır. İletişim teknolojilerinin tek bir merkezde toplandığı ve alıcı ile verici arasında vericiden alıcıya doğru tek yönlü bir ilişkinin var olduğu geleneksel medya anlayışının yerini bireysel tercihlerin ön plana çıktığı, alıcı ve vericinin tek bir bireyde bütünleşebildiği yeni medya anlayışı almaktadır. İletişim teknolojilerinin gelişmesi/değişmesi, geleneksel medya yapılanmasını yeni medyaya doğru değiştirdiği gibi geleneksel gazetecilik pratiklerinde de bir takım yenilikler meydana getirmektedir. Tek yönlü iletişimden tartışmaya geçilmesi, amatörlüğün yükselmesi, herkesin dağıtımcı olması hatta dağıtımın küreselleşmesi, habercilikte mobilitenin önem kazanması ve etkileşim, gazetecilik dönüşümünde öne çıkan unsurlar olarak çalışmanın kavramsal çerçevesini kurmaktadır. Çalışma bu kavramsal çerçeve ışığında literatür taraması yöntemini kullanacağı gibi aynı zamanda dönüşen gazetecilikte meydana gelen değişiklikleri ortaya koymak için yüz yüze görüşme ve anket yöntemine de başvuracaktır. Bu doğrultuda görüşme ve anket, Türkiye’de yayın yapan yaygın haber kanallarından; Habertürk, NTV, Samanyolu Haber, gazetelerden; Hürriyet Gazetesi, Zaman Gazetesi ve Cumhuriyet Gazetesi’nde haber yapım sürecinde yer alan kişilerle yapılacaktır

Anahtar Kelimeler: