Abstract:

Bu çalışmada son dönemlerde Türkiye ’de gündeme gelen yabancı doktor istihdamı politikası, bir sağlık insangücü politikası olarak olumlu ve olumsuz yönleri ile değerlendirilmiştir. Bu bağlamda, doktor sayısı azlığı ve mevcut doktorlarının ülke genelindeki dağılımında sıkıntı yaşayan ve bu sıkıntıları aşmak için yabancı doktorları istihdam etme yoluna giden ülkelerden olan Avustralya, Birleşik Krallık ve Kanada’nın yabancı doktor istihdam etme politikaları incelenmiş ve uzun süredir yabancı doktor istihdam politikası uygulayan bu ülkelerin deneyimlerinden Türkiye için dersler çıkarılmıştır. Çalışmanın başında Türkiye ’deki sağlık reformu uygulamalarından özetle bahsedilerek, sağlık insangücü içerisinde yer alan doktorların sayısına, dağılımına değinilmiş ve doktor sayısının yeterliliğini ve yetersizliğini savunan görüşlere ve her iki görüşü savunanların gerekçelerine yer verilmiştir. Ülke incelemeleri kısmında Avustralya, Birleşik Krallık ve Kanada’nın yabancı doktor istihdam etme uygulaması detayları ile incelenmiş; ayrıca yabancı doktor istihdam eden ülkelerdeki sorunlardan olan, bu doktorların lisanslanması konusunda Avrupa Birliği üyesi ülkelerin lisanslama uygulamalarından da söz edilmiştir. Bu çalışmanın sonucunda yabancı doktorların geldikleri ülkede geçici ve kalıcı bir şekilde lisanslanması, kültür ve dil engellerinin aşılması, ülkelerarası karşılıklı antlaşmalarla tıp fakültesi mezuniyetlerinin tanınması ve bu konudaki bir kanunla ilgili olarak Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer’in veto gerekçesi gibi bir çok değişken incelenerek Türkiye için yabancı doktor istihdamı konusunda bir politika önerileri demeti oluşturulmuş ve yabancı doktor istihdamına alternatif olabilecek politikalardan da bahsedilmiştir.

Keywords: