Görüntüleme
96
İndirme
15
Hristiyan Medeniyeti’nin dinî kaynakları denilince tabiî olarak Hristiyanlık’ın da dinî kaynakları hatıra gelir. Çünkü bu medeniyete adını veren Hristiyanlık, çok farklı dinlerin hakim olduğu bir imparatorluk coğrafyasında ortaya çıkmış bir dindir. Tek Tanrıcılıktan çok tanrıcılığa, putperestlikten insan-tanrı anlayışına kadar birçok dinî inancın yer aldığı topraklarda yayıldı. Dolayısıyla kendisi o dinlerin birçoğunun yerini alırken, onlardan da bazı unsurları bünyesine kattı. Tabii olarak bu farklı dinlerle temasındafazla olarak da bunların Tanrı anlayışından etkilendi. Ortaya çıktığı Filistin bölgesinden mücerret Tanrı anlayışını alırken, İmparatorluk merkezine doğru yayılmaya başlamasıyla da Roma çok tanrıcılığından ve bu dinin tanrılar hiyerarşisinden etkilenmişti. Hristiyanlık, Roma İmparatorluğu’nda uzun müddet takibata uğradı. Bir taraftan sahip olduğu mücerret Tanrı anlayışıyla, diğer taraftan getirdiği ahlâki düsturlar ve eşitlik anlayışıyla kitlelere cazip geliyor ve mevcut dinî ve sosyal yapıyı tehdit ediyordu. Tabiî ki bu da siyasî otoritede rahatsızlık yaratıyordu. Ama yukarıda belirttiğimiz özellikleri dolayısıyla yayılmaktan geri durmuyordu. İmparatorluğun siyasî olarak zayıflamasına paralel olarak iktisadî ve sosyal hayatta da bozulma ve kaos hali ortaya çıkınca, Hristiyanlık fakirlere, düşkünlere ve çaresizlere hitap eden anlayışıyla bütün imparatorluk sathına yayıldı. Böylece artık halk dini, Hristiyanlık olunca, siyasi otorite de onun tarafını tuttu. Siyasî otoritece tanınıp rahatlayan Hristiyanlar arasında bundan sonra farklı anlayış ve ekoller su yüzüne çıkmaya başladı. Dinî sahada meydana gelen bu ihtilâflar üzerine 451 yılında Kadıköy Konsili toplandı ve uyuşmazlıkları hükme bağladı. Konsilin kararlarını kabul etmeyen Doğu kiliseleri (Kıptî, Ermeni ve Süryani) Roma ve İstanbul kiliselerinden koptular. Ama Konsilin kararları Batı Hristiyanlığının resmî akîdesi haline geldi. Saint Augustinus’in Batı Hristiyanlığını (Pavlus Hristiyanlığını) felsefî olarak temellendirmesiyle de bu anlayış kemikleşti. Bundan sonra 16. asır başlarında ortaya çıkacak olan Reform Hareketi’ne kadar Batı Hristiyanlığına karşı bir muhalefet hemen hemen olmadı. Reform Hareketi’ni başlatan Martin Luther’in isyanı da esas olarak Hristiyanlık’ın özüne değil, din adamlarının Tanrı ile insan arasında aracılık etmelerineydi. Luther’in öncülük ettiği Reform ve diğer hareketler, Papa ve diğer din adamlarının müminler üzerindeki baskısını kaldırarak lâikliğe giden yolda hatırı sayılır bir hizmet gördüler. Bunun da neticesi, ilmî düşüncenin kendi mecrasında rahat bir şekilde yol alması ve Batı Avrupa’nın, bin yıllık kabuğunu kırması oldu.
When the religious sources of Christian civilization are called, the religious sources of Christianity are, of course, remembered. Because Christianity, which gives the name to this civilization, is a religion that emerged in an empire geography where many different religions dominate. It spread from the only Divinity to the divinity, from the divinity to the understanding of man-God, in the land where many religious beliefs are located. So, when he took the place of many of those religions, he added some of them to his body. Of course, in contact with these different religions, they were too influenced by the understanding of God. While the missionary from the Palestinian region in which he appeared, God was understood, and with the beginning of its spread towards the center of the Empire, Rome was influenced by the multi-deity and the hierarchy of the gods of this religion. Christianity has been followed for a long time in the Roman Empire. On the one hand, it appears attractive to the crowds with the understanding of God, and on the other hand, with the moral patterns and equality, it threatened the existing religious and social structure. This, of course, caused discomfort in the political authority. But it did not stop spreading because of the characteristics we mentioned above. At the time that, parallel to the political weakening of the empire, the economic and social life was in disruption and chaos, Christianity spread to the entire empire with its understanding of the poor, the affectionate and the disappointed. So now the people have religious, Christianity, and the political authority has held its side. Between Christians who recognized political authority and relaxed, different understanding and ecologies began to come out on the face of the water. On these disputes that occurred in the religious field, the Women's Council was gathered in 451 and the disputes were ruled. The Eastern churches (Cypriot, Armenian and Surian) who did not accept the decisions of the Council disappeared from the churches of Rome and Istanbul. But the Council’s decisions became the official act of the Western Christianity. This understanding was also established by Saint Augustine’s Western Christianity (Paul’s Christianity) as a philosophical basis. After that, there was almost no opposition to Western Christianity until the Reform Movement, which would appear in the early 16th century. Martin Luther's rebellion, who started the Reform Movement, was not primarily to the essence of Christianity, but to the fact that religious men were mediating between God and man. The Reform and other movements led by Luther have seen a great deal of service on the way to laicity by removing the pressure of the Pope and other religious men on the believers. The result was that the scientific thought was comfortably on its own path and that Western Europe broke its thousand-year-old cortex.
Alan : Sosyal, Beşeri ve İdari Bilimler
Dergi Türü : Ulusal
Makale Detay 
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley