Özet:

1826' da Bektaşi tarikatı resmen kapatıldı. Ancak tarikat varlığını 1925' e kadar yarı resmi bir nitelikte sürdürmeyi başardı. Bu çalışmada, kapatılma sonrasında tarikat içindeki gruplar, bunların meşruiyet iddiaları ile yönetimin tavrının ilişkilere ne şekilde yansıdığı soıusu ele alınmaya çalışılmıştır. Özellikle Hacı Bektaş Dergahı, baba ve çelebi/er ile Nakşi şeyhler arasında sert meşruiyet ve iktidar mücadelelerinin yaşandığı bir merkezdir. Osmanlı yönetiminin, resmen yasakladığı tarikatın mensuplarıyla ilişkilerinin devam etmesi tarikatın tamamen yer altına çekilmesini engelledi. Diğer taraftan, kendilerine yapılan çok sayıda başvuıuya rağmen Bektaşi gruplardan birini resmen tanımayı kabul etmediler. Çünkü hangi taraf seçilirse seçilsin sorunların sona ermemesinden ve hatta taraflar arasındaki rekabetin artarak yeni sorunlar çıkarmasından korkulması çok muhtemeldir. Bektaşilerin içinde bulundukları durum da var olan yapıyı değiştirecek güce ve etkiye sahip olmaktan uzaktır.

Anahtar Kelimeler: