Görüntüleme
129
İndirme
38
Cahit Sıtkı Tarancı (1910-1956) ve Ziya Osman Saba (1910-1957), gerek şiirleri gerekse edebiyat üzerine görüşleri ile Türk şiirine yön vermiş olan önemli iki şairimizdir. İki şairin lise yıllarında başlayan dostlukları ölümlerine dek sürmüş, bu dostluğu besleyen ana damarlardan biri de şiir olmuştur. Hayatın getirdiği askerlik, yurt dışında eğitim vb. gibi birtakım durumlara bağlı olarak ayrı kaldıkları dönemlerde bile birbirlerinden kopmamışlardır. Türk şiir sanatı her zaman ikisinin de gündeminde önemli bir yer tutmuştur. Öyle ki, birbirlerine yazdıkları mektuplarda bile ağırlıklı olarak ana konunun Türk şiiri olduğu görülmektedir. Bu mektuplarda şiirin ne olduğu, ne olması gerektiği meselesini uzun uzadıya tartışmaktadırlar. Ziya Osman Saba, Cahit Sıtkı Tarancı’nın yazdığı mektupları saklamıştır. Muhtelif zamanlarda yazılan bu mektuplar, Ziya’ya Mektuplar başlığı ile kitap hâline getirilmiştir. Ancak aynı durum ne yazık ki, Ziya Osman Saba’nın yazdığı mektuplar için söz konusu değildir. Bu nedenle bu çalışmada Ziya’ya Mektuplar’dan hareketle yalnızca Cahit Sıtkı Tarancı’nın mektuplarında şiir sanatı üzerine ileri sürdüğü görüşler ele alınmıştır. Cahit Sıtkı’ya göre bir şiirde konu değil, söyleyiş önemlidir. Şiiri tatlı bir bela, ilk göz ağrısı, ilk ve son aşk, mutluluk sözcükleriyle tanımlayan Cahit Sıtkı Tarancı için şiir, hayattaki en önemli iştir. Ona göre her durum, her zorluk karşısında şiire sığınmak gerekir. Bu çalışma ile şairin gözünden hayattaki bu en önemli işe dair düşünceleri beş alt başlık halinde incelenmiş, Cahit Sıtkı Tarancı’nın şiir sanatına ışık tutulmaya çalışılmıştır.
Cahit Sıtkı Tarancı (1910-1956) and Ziya Osman Saba (1910-1957), are our two important poets who have directed their views on literature and Turkish poetry. The friendship of the two poets began in the high school years and lasted until their death, and one of the main vessels that fed this friendship was poetry. education, education, education abroad etc. They were not separated from each other, even when they were separated from each other. Turkish poetry has always held an important place in the agenda of both. So even in the letters they write to each other, it is seen that the main topic is Turkish poetry. In these letters they discuss the question of what the poem is and what it should be. Ziya Osman Saba has hidden the letters written by Cahit Sıtkı Tarancı. These letters, written in various times, were brought to Zia with the title of Letters in the book. But the same situation unfortunately is not the same for the letters written by Ziya Osman Saba. Therefore, in this study, the views that Cahit Sıtkı Tarancı in his letters on poetry art were discussed by the movement from the Letters to Ziya. It is not a poem, it is a poem, it is a poem. Poetry is a sweet trouble, the first eye pain, the first and last love, the poem for the Cahit Stikki Taranci, which is defined by the words of happiness, the most important task in life. Every situation, every difficulty, every poetry must be a refuge. With this work, the poet’s eyes examined the thoughts of this most important work in life in five subtitles, and tried to keep light on the poetry of Cahit Sıtkı Tarancı.
Makale Detay 
Benzer Makaleler
Dergi Bilgisi
Eseri Dinleyin
Alıntı Yap
Bu Sayfayı Yazdırın
Paylaş
Mendeley