Özet:

2007 Küresel Finansal Krizi, 1929 Büyük Buhranı ile karşılaştırılamayacak büyüklükte finansal ve iktisadi sonuçlar doğurdu. Ana akım (ortodoks) iktisat teorilerinin 1929 Büyük Buhranını öngörememesini normal karşılamak mümkündür. Çünkü o dönemde hakim olan iktisadi paradigma, teorik olarak, serbest rekabet ekonomilerinde kalıcı iktisadi krizlerin ortaya çıkamayacağını kanıtlayan Say Yasasına dayanmaktaydı. 1929 tecrübesinden sonra Ortodoks Keynesçi, Ortodoks Paracı, Yeni Klasik, Yeni Klasik Reel Konjonktürcü ve Yeni Keynesçi ana akım konjonktür teorileri geliştirildi. Teorik ve matematiksel kurgularındaki zarafete rağmen söz konusu ana akım konjonktür teorileri 2007 Küresel Finansal Krizini ne anlayabildiler, ne açıklayabildiler ne de öngörebildiler. Şüphe yok ki bu durum ana akım konjonktür teorilerinin performansını tartışmaya açmakla kalmadı, aynı zamanda bugünkü konumuyla iktisadın bilim olma vasfını da zedeledi. Ana akım iktisadın bu başarısızlığı, neredeyse bir asırdır tamamen gözlerden uzak kalan ana akım dışı (heterodoks) iktisada manevra alanı açtı. Özellikle Post Keynesçi ve Avusturyacı konjonktür teorileri gibi heterodoks yaklaşımlar kendilerinden sıkça söz ettirdiler. Bu çalışma, ana akım konjonktür teorilerinin 2007 Küresel Finansal Krizinde neden başarısız olduğunu anlamaya teşebbüs etmekte, iktisat bilimine hakim olan ana akım paradigmanın gözden geçirilmesini ve ana akım iktisadın ana akım dışı paradigmaların tecrübelerinden istifade ederek genişletilmesini teklif etmektedir.

Anahtar Kelimeler: