Abstract:

Ölüm, insanlığın yaratılışından bu yana maruz kaldığı mutlak sondur. Fakat bu son, hep acil ve vakitsiz olmuştur. Sevilen birinin ölümünü kabullenmek hiç de kolay değildir. Kaybedilen kişinin ardından onu anma ihtiyacı, her dönemde ve her toplumda var olmuş doğal bir ihtiyaçtır. Türk edebiyatında mersiyeler de bu doğal ve samimi ihtiyaçtan meydana gelmişlerdir. Bu çalışmada, önce mersiye sonra Tanzimat edebiyatından günümüze kadar yazılmış meşhur mersiye örnekleri hakkında bilgi verilmiştir. Bu örnekler vesilesiyle edebiyatımızda ölüm algısının değişimi belirlenmeye çalışılmıştır.

Keywords: