Özet:

Bu araştırmada işitme engelli güreşçiler ile işitme engelli sedanter bireylerin benlik saygısı ve yaşam doyumu arasındaki ilişki incelenmiştir. Araştırmaya 60 işitme engelli güreşçi (yaş= 19,41±3,99) ile 63 işitme engelli sedanter (yaş= 22,42±4,82) olmak üzere toplam 123 (yaş= 20,96±4,67) birey katılmıştır. Araştırmada; Diener ve arkadaşları (1985) tarafından geliştirilen “Yaşam Doyumu Ölçeği” ve Arıcak (1999), tarafından geliştirilen “Benlik Saygısı Ölçeği” uygulanmıştır. Kişisel bilgilerin elde edilmesi için de hazırlamış olduğumuz “Kişisel Bilgi Formu” uygulanmıştır. Verilerin analizinde betimsel istatistiklerin yanı sıra yapılan normallik testi sonucunda dağılımın normal bulunmamasıyla beraber 3 grup arasındaki farkı incelemek amacıyla Kruskal-Wallis H testi ve ilişki düzeylerini incelemek amacıyla Spearman korelasyon katsayısı kullanılmıştır. İşitme engelli güreşçilerde yaş ve yaşam doyumu arasında, deneyim değişkeni açısından benlik saygısı arasında anlamlı bir farklılıklar bulunmuştur. Sedanter bireylerin yaş ile benlik saygısı ve yaş ile depresif duygulanım alt boyutu ile pozitif yönlü düşük düzeyde bir ilişki bulunmuştur. Sonuç olarak, işitme engelli güreşçilerin yaşları arttıkça yaşam doyumunun arttığı, deneyim süreleri açısından yaşam doyumu puanları ve benlik saygısı alt boyutlarında farklılıkların olduğu görülmektedir. Sedanter işitme engelli bireylerin benlik saygısı ve yaşam doyumu puanları arasında yaş değişkeni açısından puanları açısından anlamlı ilişkiler bulunmuştur.

Anahtar Kelimeler: