Abstract:

Amaç: Dekstroz proloterapi veya plasebo ile tedavi edilen temporomandibular eklem (TME) hipermobiliteli hastalarda Masseter, Lateral Pterygoid, Sternocleidomastoid (SCM) ve Trapezius kaslarındaki ağrıda uzun dönemdeki değişimlerin karşılaştırılmasıdır. Yöntemler: Kliniğimize başvuran bilateral TME hipermobilitesine sahip erişkin hastalar üzerinde bir klinik çalışma dizayn edilmiştir. Bu çalışma 26 hasta içermiştir ve bu hastalar uygulanan tedavi şekline göre rastgele bir şekilde 2 gruba ayrılmıştır: kontrol grubu (salin solüsyonu enjeksiyonları ile tedavi edilen 12 hasta) ve çalışma grubu (dekstroz proloterapi enjeksiyonları ile tedavi edilen 14 hasta). Solüsyonlar ayda bir olacak şekilde 3 seansta posterior disk ligamenti, üst eklem boşluğu, üst ve alt kapsüler ligamentlere ve stylomandibular ligamente enjekte edilmiştir. Tedavi ile meydana gelen değişkenler palpasyonunda myofasial kaslar ve TME oluşan ağrıdır. Ağrı, 5 dereceli skala (0 = yok; 1= hafif; 2= orta; 3= yoğun; ve 4= şiddetli) kullanılarak tedavi başlangıcında ve yapılan son enjeksiyondan sonraki 12. ayda kaydedilmiştir. Bulgular: Grup içi karşılaştırma sonuçları sadece dekstroz proloterapi grubunda lateral pterigoid kasta ista- tistiksel olarak önemli azalmanın olduğunu (P < ,05), ancak diğer kaslarda her iki grupta palpasyondaki ağrıda istatistiksel olarak önemsiz değişimlerin olduğunu göstermiştir. Gruplar arası karşılaştırma sonuçları Masseter, SCM and Trapezius kaslarında palpasyonda görülen ağrıda meydana gelen değişimlerde gruplar arasında istatistiksel olarak önemli bir farklılık oluşmadığını, ancak sadece lateral pterygoid kas palpasyonundaki ağrının dekstroz proloterapi grubunda plasebo (kontrol) gruba göre daha fazla oranda azaldığını göstermiştir (P < ,05). Sonuç: Çalışma bulguları dekstroz proloterapi enjeksiyonlarının eklem hipermobilitesinde önemli bir rol oyna- yan lateral pterigoid kasındaki ağrıları önemli miktarda azalttığını göstermiştir. Anahtar Kelimeler: Dekstroz proloterapi, ağrı, TME hipermobilitesi ABSTRACT Objective: To compare the long-term pain changes at Masseter, Lateral Pterygoid, Sternocleidomastoid and Trapezius muscles in patients with temporomandibular joint (TMJ) hypermobility treated with dextrose prolotherapy or placebo. Methods: We designed a clinical study in adult patients with bilateral TMJ hypermobility referred to the clinic. the sample was composed of 26 patients, and the sample were randomly divided into two groups: placebo group (12 patients treated with saline injections) and study group (14 patients treated with dextrose injections).The solutions injected into posterior disk attachment, superior joint space, superior and posterior capsular attachment and stylomandibular ligament monthly in three sessions. The outcome variables were pain at palpation of TMJ and myofacial muscles. The outcome variables were recorded using five grading level scale (0 = absent; 1= slight; 2= moderate; 3= intense; and 4= severe) at baseline and 12 months postoperatively after last injections. Results: Intra-group comparisons showed statistically insignificant pain changes during palpation of the muscles in both groups, except the pain during palpation of lateral pterygoid muscle decreased significantly only in dextrose pro- lotherapy group (P < .05). Inter-group comparisons showed that changes in pain during palpation of Masseter, Sternocleidomastoid and Trapezius muscles were insignificant between the groups, whereas the changes in pain during palpation of lateral pterygoid muscle significantly more in dextrose prolotherapy than that in control group (P < .05). Conclusion: Our findings suggested that dextrose prolotherapy reduced the pain significantly at lateral ptery- goid muscle, which play significant role in TMJ hypermobility. Keywords: Dextrose prolotherapy, pain, temporomandibular joint hypermobility

Keywords: